22 Şubat 2007

HÜSEYIN'IN KOLTUK DEGNEKLERI

Bir varmis, bir yokmus,

Yillar yillar önce evrenin ücra bir kösesinde, yesil bir gezegenin üst yarisinda bir yerlerde, sinirlari oldukça genis , yesil bir vatanda; bir çokmillet bir arada yasarmis. Ulus adini verdikleri bu grup; ekonomik , sosyal,politik sorunlari ve yöneticileri bir yana birakirsak genelde iyi insanlardan olusuyormus. Insanlar öz degerlerine sahip, birbirleriyle iyi geçinen ve sevecen kisilermis ; çünkü asirlardir üzerinde yasadiklari toprak parçasi o gezegende en eski medeniyetlerin yasadigi bir yermis ve bu medeniyetlerin devir daimi; çaglar boyu o topragin üzerinde yasayan kusaklara insanligin gerektirdigi olgun davranislari , hosgörüyü, sevecenligi iletmis. Insanlar çok iyiymis, sevgi ve saygi dolularmis ama buözelliklerinin yanisira tüm vatandaslarin yani hemen hemen %99 unun ortakbir özelligi varmis: koltuk degnekleri. Dogumdan ölüme kadar hemen herkeskoltuk degnekleriyle birlikte yasarmis, hatta birlikte gömülürmüs. Koltukdegneksiz bir insanin hayatinda düzgün bir sekilde yürüyemeyecegine inanilirmis. Bu töreymis, kuralmis, çocukken asilanan ve asla terkedilemeyen bir bagimlilikmis. Koltuk degneksiz yürüyen kisi yadirganir ve toplumdan dislanirmis, bu nedenle de hiç kimse neden bunlari kullandiklarini,gerçekten ihtiyaçlarinin olup olmadigini sorgulamaz, üzerinde felsefeyapmazmis.

Toplumda kabul görmek için "koltuk degnekli" oldugunu söylemek,koltuk degneklerinin insanlara kazandirdiklarindan, arti degerlerinden bahsetmek gerekirmis. Hatta yöneticiler seçim propagandalarinda bu konuya genis yer verirlermis. Söyle derlermis asagi yukari : "Sayin yurttaslarim,iste ben gördügünüz gibi koltuk degnekliyim, düzgün yürümemi bunlara borçluyum ve bu sayede sizleri en iyi sekilde yönetecegime inaniyorum."

Hangi partiden olursa olsun, bunlari söylemeyen bir yönetici aslaseçilemezmis. Toplum yöneticileri, yöneticiler de toplumu bu konuda sikitutarmis.

[Bati ülkeleri de bu olayi son derece desteklerlermis. Hatta bir"koltuk degnegi" projesi bile baslatmislar. "Koltuk degnegi" projesi ; az kalkinmis ama öz degerleri zengin olan ve Bati ülkelerince sömürülen ülkelerde yasayan insanlarin agir aksak yürümelerini, yavas ve zor hareket etmelerini saglamayi amaçliyormus. Bu sayede acizlesen insanlar, batili ülkelere her zaman muhtaç kalacakmis. Projenin amaci buymus. ]

Ne diyorduk? Evet! Koltuk degneklerine o cennet ülkede çok saygi duyulurmusve onlari imal eden ustalarin da toplumda yerleri ayriymis. Koltuk degneklerinin bu derece yaygin olmasi, koltuk degnekçilerine de statü kazandirmis. Dernekleri, vakiflari , holdingleri, bankalari , okullari,yurtlari olmus. Topluma yön veren bu degnekçiler ekonomiyi tekellerine almislar. Çünkü toplum koltuk degnegine öylesine saygi duyarmis ki , onu yapana da ayni saygiyi duymaya zorunlu sayilirmis insanlar..

Durum böyle iken, alan razi, satan razi iken, bu ülkede Hüseyin diye bir adam dogmus ve büyümüs. Daha ufacik çocukken Hüseyin'e ailesi koltuk degneklerini vermis ve onlara sahip çikmasini , hayatta düzgün yürümesini,iyi ve dogru olmasini ögütlemis. Hüseyin'in ailesi de o vatanda yasayan milyonlarca kisi gibi dogru, dürüst ve namusluymus, koltuk degnekleriyle dümdüz, dimdik, dosdogru yürüyorlarmis. Hüseyin, bu ise diger milyonlarca insan gibi kafasini yormamis. "Madem ki töre, biz de kabul eder, koltuk degneklerimizi sever ve koruruz" demis. Daha sonra farketmis ki koltuk degneklerini sevmek, koltuk degnekçilerini, imalatçilari da sevmek anlaminageliyor. Bu zorunluluk Hüseyin'e saçma gelmis, ama yine de üzerinde uzun boylu düsünüp , kafa yormamis. Asirlardan beri kurulmus, tikir tikir isleyen bir düzen varmis ve bunu sorgulamak çok saçmaymis, vakit kaybiymis. Böylece Hüseyin gençligini doya doya yasamis, zamani gelince onu basgöz etmisler.

Karisi da dogal olarak koltuk degnekliymis. Çünkü koltuk degneksiz gezmek buülkede ayipmis, herkes koltuk degneksiz kisilerin düzgün yürüyemeyecegine,namuslu ve dürüst olamayacagina inaniyormus. Tüm bu inanislara ragmen oülkede namussuz insanlar da varmis ve Hüseyin'in anlayamadigi nokta:namussuzlarin da koltuk degnekleri varmis.

O zaman Hüseyin düsünmüs:
"Bizler düzgün olmak için koltuk degnekleri kullaniyoruz. Tüm hayatimizi bunlarla geçiriyoruz, pek çok davranistan vücudumuzu mahrum ediyoruz, hizli yürüyemiyoruz, koltuk degnekleri bizi kisitlasa bile katlaniyoruz. Ama namussuz, yalanci ve düzenbazlar da bizim gibi koltuk degnegi kullaniyorlar.

Bu nasil oluyor? Yoksa biz kendi kendimizi mi kandiriyoruz?" Demis kendi

kendine. Defalarca sormus:

"Yoksa biz kendi kendimizi mi kandiriyoruz?"

"Yoksa biz kendi kendimizi mi kandiriyoruz?"

"Yoksa biz kendi kendimizi mi kandiriyoruz?"

Tabii bunlar yakici fikirlermis. Insanin aklina bir defa girdiler mi çikmazlar, beynini kemirirlermis. Koltuk degnekçileri bu tür fikirleri hosgörmezlermis. "Koltuk degneksiz bir hayat" düsünmek, düslemek; suçlarin, hatalarin en büyügüymüs.

Gel zaman, git zaman, Hüseyin'in ilk çocugu dogmus. Çocuk 6 yasina gelince koltuk degnekçisi de kapiya dikilmis. "Bayim oglunuzun koltuk degnekleri yapilacak, törenle kendisine verilecek, tüm aile hatta sülale bir araya gelecek, yenilip içilecek." Demis. Ve bu isin ne kadara mal olacagini da bildirmis, gitmis. Hüseyin'in isleri çok iyi degilmis ve bu parayi harcamak ona zul gelmis. Oturup yine düsüncelere dalmis: ""Bu koltuk degnekçileri iyi para kazaniyor olmali, doguyoruz kapimizdalar, ölüyoruz yine kapimizdalar, yok törendi, yok töreydi, her toplumsal olaydan gelirleri var. Hem de bayagi iyi bir gelir." Koltukta oturdugu için , duvara dayadigi koltuk degneklerinebakmis. Uzun uzun bakmis. Aradan saatler geçmis, Hüseyin hala koltuk degneklerine bakmaktaymis. Ailesinden kendisine iletilen o büyük saygi ve sevgi yerini yavas yavas kuskuya birakiyormus. Ama Hüseyin orada oturup sessizce koltuk degneklerine bakarken, yasadigi bu degisimin henüz farkinda degilmis. O günden sonra sik sik odasina kapanip, koltuk degneklerini duvara dayayip, onlari süzer , inceler ve düsünür olmus.

Hüseyin bir seyin daha

farkina varmis:

"Koltuk degnekleri bizim düzgün yürümemizi sagliyorsa, nedenbazi koltuk degnekçileri veya yöneticiler arasindan ülkenin en namussuzinsanlari çikiyor? Koltuk degnegi aslinda masum, onu bize karsi kullananlar suçlu!"
"Insan eli degmezse asirlar boyu , insanoglunun onu dayadigi duvardan bir milim bile kipirdayamayacak kadar aciz olan bu odun parçalarinin ne suçu olabilirdi ki? Suç onlari kendi adi planlarina alet eden insanlarda." Demis kendi kendine...Gel zaman , git zaman; vakit gelmis. Hüseyin'in oglu törenle koltuk degneklerini almis, minicik elleriyle degnekleri kavramaya çalisirken Hüseyin'in içi parçalanmis. Oysa kosup oynayan, düsse de kalkan ve dosdogru yolunda gidebilen bir çocukmus oglu. Artik kosamayacagi, aksak bir sekilde ve koltuk degnekleri izin verdigi ölçüde yürüyebilegi fikri yakiciymis, üzücüymüs. Çocugunun hareketlerini kisitlamak için üstelik avuç dolusu para gitmis. Tören 3 gün 3 gece sürmüs, 30 koyun kesilmis. Hepsini de Hüseyin yok caniyla ödemeye çalismis. Herkes eglenmis, olayi kutlamis, eglenmeyenler sadece Hüseyin ve ogluymus. Suçluluk duyan adamcagiz, oglunun hüzünlü gözlerine bakamiyormus. Töreydi, kanundu, düzendi...Karsi gelinemezmis. O günden sonra da Hüseyin odasina kapanip, koltuk degneklerini duvara dayayip düsünmeye devam etmis. Düsündükçe aklina yeni fikirler geliyormus. Öncelikle koltuk degneklerinin neden bu kadar pahali oldugunu düsünmüs. Aslinda daha ucuza mal edilebilirmis. Bu çok parlak bir fikirmis, çünkü koltuk degneklerinin yapildigi odunlar baska bir ülkeden getiriliyor, yerli agaç kullanilmiyormus. Bu da fiyati arttiriyormus, üstelik imalatçilar kendi kar paylarini ekleyince , fiyat iyiden iyiye artiyormus. Hüseyin, koltuk degneklerini, öz sermaye ile üretip ucuza getirmeyi düsünmüs önce. Sagda, solda, is yerinde ve dost ortamlarinda bu konuyu açmis insanlara. Sikça sormus:
"Agaç cenneti olan ülkemizin odunlarini kullanmak ve milli degneklerimiz yapmak varken neden baska bir ulustan bunlari alip, o ulusun servetine ve kültürüne katkida bulunuyoruz?"
"Herkes bahçesindeki agaci yontup kendine ve ailesine birer koltuk degnegi yapabilir, neden bu konudaimalatçilara muhtaciz? "

Hüseyin'in çevresinden hiç kimse bu sorulara cevap verememis. Fakat Hüseyin'in bu konusmalari koltuk degnekçilerinin kulagina gitmis ve onlari çok rahatsiz etmis. Hüseyin'i bir kenara çekip uyarmislar. "Milli agaçlardan yapilan degnekler düzgün yürümeyi saglayamiyor, mutlaka ithal olmali. Eski köye yeni adet getirme! Asirlardir böyle yapilmis ve böyle yapilacak, sen degistiremezsin, bu isten de çikarin olmadigina göre karisma, pismis asa su katma!Yoksa fena olur!" demisler. Hüseyin bu konusmalardan koltuk degnekçilerinin odunlari satin aldiklari o yabanci ülke ile çikar birliginde olduklarini anlamis. Bu karsi gelisinin kötü sonuçlar doguracagini, onu susturmak için ellerinden geleni yapacaklarini farketmis. Bunlar aslinda dogru, namuslu, dürüst insanlar degillermis, gözü dönmüs birer katilmis her biri ve yönetici-koltuk degnekçisi- odun ihracatçisi üçgeni arasinda toplumca sikisip kaldiklarini farketmis Hüseyin. "Bu üçgenin hiçbir kösesi, bu ülkedeki insanlarin dogru dürüst yürümesini umursamiyor, onlar,insanlarin koltuk degneklerine muhtaç olduklari fikrini kullanarak, bu fikri asilayarak bu sayede ceplerini doldurmak amacindalar" diye mirildanmis üzüntüyle. Gerçekle yüzlesmesi Hüseyin'i derinden etkilemis. Üstelik bu konularda fazla konustugu için toplumda yadirganmaya ve dislanmaya baslamis.

O günlerde, milliyetçi olduklarini söyleyen bir grup insan, Hüseyin'i çok sert elestirmis. "Halkimizin töresidir, halkimizin namusudur, karisma.Akilli ol!" demisler. Yani bu milliyetçiler "ithal odun" kökenli koltukdegneklerine karsi çikmak yerine , destek oluyor; ithal odunlu koltuk degneklerine harcanan milli geliri görmezden gelip, koltuk degnekçilerini içtenlikle savunuyorlarmis. Bu karisiklik, bu tezat, içinden çikilir gibi degilmis. "Böyle milliyetçilik olmaz! " diyerek susmus Hüseyin, bu yüzden topluma küsmüs ve içine kapanmis. "Harcayin paranizi , koltuk degnekçilerine, ithal odunlara, bana ne , para sizin, dürzüler " demis içinden. Soyutlamis kendini, koltuk degneklerini hiç düsünmemeye çalismis, sabahtan aksama dek bir kösede oturmus, degnekleri ellememek için.

Yürümemis, hareket etmemis.

Fakat töre de pesini birakmamis. Günlerden bir gün babasi ölmüs Hüseyin'in.Daha gözyasi kurumadan koltuk degnekçisi kapisina dikilmis alacakli gibi.Hüseyin artik koltuk degnekçilerinden hoslanmiyor, onlara sevgi ve saygi ileyaklasamiyormus. "Ne var ? " demis gelen degnekçiye.
"Basiniz sagolsun babaniz ölmüs."

"Sagol ama sen ne istiyorsun?"

"Tören gereklidir, koltuk degnekleriyle birlikte gömülecek, topluma iyi bir koltuk degnekli oldugu ilan edilecek, onlarin rizalari alinacak ve tören helvasi yapilacak" demis degnekçi. Hüseyin içinden küfrederek içeri girmis ve kapisini kapamis. "Doguyoruz koltuk degnegi, ölüyoruz koltuk degnegi, bu ne be! Hem de ithal degnek... Bu sömürü düzeninin içine edeyim ben" demis yine içinden. Isyanini disari yansitamamis. Çünkü ayipmis, hataymis, büyük günahmis. Bu konulari elestirmek bile hakaret sayilirmis. Babasinin töreninde yüzü çamur gibiymis Hüseyin'in. Bakislari sadece koltuk degnekçisinde degil, orada toplanmis her insanin koltuk degnegindeymis.

Düsmanca, kinle bakiyormus.

O günden sonra yine düsünür olmus Hüseyin. Saatler boyu düsünmüs. En sonundakendisinin bile ummadigi, önceden planlamadigi bir hareket yapmis.Koltugunda yavasça dogrulmus. Odanin ortasinda iki ayagi üzerinde durmus.Yillardir koltuk degnegi ile yürüdügünden zayiflamis kaslari vücudunu tasimakta zorlanmis. Dizleri titremis. Yine de dogrulmus, ayakta dimdik durmus. Bu yaptigindan ötürü gururlu, bir o kadar da heyecanliymis. Sevinç doluymus. Gözleri bir baska türlü parliyor, adeta sevinç gözyaslariyladoluyormus. Hüseyin bu halde odasinin kapisina bir tekme atarak açmis, evin ortasinda dikilmis. Ailesi saskinlikla donup kalmislar onu görünce. Oglu önce saskinlik, sonra da gururlu bir gülümsemeyle bakmis babasina.

"Asirlardir bizi mecbur ettikleri koltuk degnekleri meger koskoca birermavalmis, onlara hiç ihtiyacimiz yokmus" diye bagirmis Hüseyin. Ailesi sevinçle alkislamislar. Onlar da koltuk degneklerini atmislar. Bir sevgi Yumagi olusturup evin içinde zip zip ziplamislar, sarki söyleyip dansetmisler. Mahallede ve giderek tüm köyde duyulmasi kisa sürmüs bu olayin.Halk arasinda kulaktan kulaga Hüseyin'in ve ailesinin yaptiklari anlatilir olmus. Bazilari inanmamis ; "Yok canim olur mu öyle sey " demis.

Bazilari da

"Helal olsun" demis.
En sonunda tüm köy halki meydanda toplanip Hüseyin'inbir konusma yapmasini istemisler. Herkes merak ve heyecanli bir bekleyisiçindeymis. Öyle ya , koltuk degneksiz bir insan dosdogru yürüyemez, dimdikduramazmis. Ama Hüseyin farkliymis, nasil becerdiyse koltuk degneklerine ihtiyaç duymuyormus. Hemserilerinin karsisina yürüyerek gelmis ve önlerindedimdik durmus. Onlara hitaben söyle demis:

"Sizler beni çocuklugumdan beri tanirsiniz, iyi ve dogru bir insanim. Bir gün bu degerlerimi koltuk degneklerine degil kendi öz benligime borçlu oldugumu düsündüm. Koltuk degneklerini attim. Dosdogru yürüyebilecegime inandim, düzgün yürümemi bu degnekler saglamiyordu, ben zaten düzgün yürüyebiliyordum. Insanlarin kafalarindaki dogrulugu saglamadikça görsel nesnelerin, sembollerin hiçbir yarari yoktur. Özgür düsüncemize eger inanir ve istersek bizlere gerekli olan dogru yolu çizecektir." demis, ve

"Iyi insan olabilmek için , iffetli ve dürüst olabilmek için bunlara ihtiyacimiz yok." diyerek koltuk degneklerini köyün ortasinda yakmis. Halk arasinda bir ugultu yükselmis. Her kafadan bir ses çikiyormus. Hüseyin'i ilk alkislayanlar köyün gençleri olmus. Cosku içinde köyün içinde dans etmisler, hepsi de koltuk degneklerini atmis. Ama yaslilardan bazilari cesaret edememis. Bulanik gözlerle çevreye bakinmislar, bu yenilige uyum saglayamamislar. "Gereksiz bile olsa biz koltuk degneklerimize bagliyiz, asla onlarsiz bir hayat düsünemeyiz. Onlar olmadan bosluga düseriz" demisler.

Köy meydaninda yanan bir çift koltuk degneginin dumani süzüle süzüle koltuk degnekçilerinin burnuna gelmis. Bu onlar için bir felaketmis, onlarin sonu demekmis. Koltuk degnegi yoksa koltuk degnekçisinin de olmayacagini çok iyi biliyorlarmis. Aralarinda toplanti yapmislar. Odunlarin ithal edildigi diger ülkeye de haber uçurup yardim istemisler. Hüseyin o günden sonra vatanini turlamaya, köylere gidip konusmalar yapmaya baslamis. Her gittigi yerden ayrilirken ardinda koltuk degneklerini bir kenara atip danseden insanlar birakiyormus. Cosku tüm ülkeye hizla yayiliyormus. Insanlar Hüseyin'i kahraman ilan etmisler. Onun adina "reformist" demisler. Hüseyin'in karsi cevabi söyle olmus: "Ben koltuk egneklerini reforme etmedim, insanlarin kafalarina konmus tabulari yiktim, düsünmelerini sagladim , sonunda herkes kendi reformunu yapti. Bir toplumu degistirmek için tek bir tane reformist yetmez, her bireyin kendi çapinda birer reformist haline gelecegi mantik silsilesini yaratmak gerekir." demis.

Aslinda gerçek devrim koltuk degneklerini atmakla gerçeklesmis. Bunu da Hüseyin, önce kendisini reforme ederek saglamis. Hüseyin böylesine mutlu ve heyecanli ülke turlari atarken, koltuk degnekçileri onun hakkindaki kararlarini vermisler: "Öldürelim!" Yöneticiler onaylamis: "Öldürelim!" Dis ülke, yani odun ihracatçisi onaylamis : "Hemen adam gönderelim, siz elinizi bulastirmayin, biz öldürürüz!" Ve bir gün Hüseyin'i evinden çikarken öldürmüsler. Kötü haber çabuk yayilmis.Onun öldügüne insanlar inanmak istememis. Bir umutmus Hüseyin, bir coskuymus, bir mutlulukmus. Hüseyin'in ölümüne en çok gençler aglamis.

Alkislayanlar simdi suskunmus, baslari öne egikmis. Yurt genelinde yas ilan edilmis. Sessizlik hakimmis ülkede simdi. Sarkilar susmus, danslar bitmis. Yöneticiler çikip olayi siddetle kinamislar. "Böyle özgür fikirli insanlarin katledilmesi ülkeyi geriye götürür, terörü kiniyoruz. Serefimiz üzerine söz veririz ki katilleri yakalayacagiz. " demisler.

Ama ölen ölmüs, giden gitmis. Ates düstügü yeri yakmis. Hüseyin'in ailesinin boynu bükük kalmis. Hüseyin'e koltuk degnekli bir tören yapilmamis öldükten sonra. Ama ülkenin dört bir yanindan insanlar akin etmis köyüne. Onbinlerce kisi gelmis. Koltuk degnekleriyle gelmisler. Agir aksak ve bitkin yürümüsler. Hepsi agliyormus. Mumlar yakmislar. "Yigidim aslanim burda yatiyor" gibi içli türküler söylemisler. Agitlar yakmislar. Konusmalar yapilmis Hüseyin'in ardindan : "Ey gözü dönmüs katil, sunu bil ki biz bir ölür bin dogariz" denmis. Sonra onbinler yine koltuk degneklerine yaslanarak agir aksak ve bitkin; geldikleri yerlere dönmüsler. Hüseyin'in mezari basinda sadece oglu kalmis. Oglu oturup uzaklarabakiyormus.

Gözlerinde biriken gözyaslari hüznünü, isyanini yansitan mum alevi gibi titriyor ama; bir kagit parçasini burusturan yumrugu ve kenetlenmis disleri izin vermedigi için bir türlü akmiyormus. Sonunda ayagakalkmis; elindeki kagidi yere atarak uzaklara yürümüs.

Gidecegim buralardan
Gözyasim bu topraga akmayacak
Onlara tutkun degilim artik..
Koltuk degneklerimi yakin ardimdan.........!

KURAN'DAN ALINMA BAZI İLMİ KONULAR

Allah Yeri, gögü ve ikisi arasındakileri 6 günde yaratmış ve yorulmamıştır. Arşa egemenlik kurmuştur. (Kaf-38, Araf-54, Furkan-59, Yunus-3, Hud-7, Ahkaf-3, Secde-4, Hadid-4)

Arşı su üzerindedir. (Hud-7)

Arşı taşıyan ve çevresinde tespih eden melekler vardır. (Zümer-75. Mümin-7)

Melekler 8 adettir. (Hakka-17)

Melekler iki, üç ve dört kanatlıdır. (Fatır-1)

Gök boşluğunda kuşlar vardır. (Nahl-79)

Yeri 2 günde, dağları ve azıkları 4 günde ve son 2 günde 7 göğü yaratmıştır. (Fussilet-9,10,11,12)

Önce yeri sonra göğü yaratmıştır. (Fussilet-12, Bakara-29)

Gökler 7 kattır. (İsra-44, Fussilet-12, Nebe-12, Nuh-15, Mülk-3)

Gökleri direksiz olarak yükseltmiş ve yerin üstüne düşmemesi için tutmaktadır. (Lokman-10, Naziat-28, Gasiye-18, Rad-2, Rum-25, Hac-65)

Yakın göğü kandillerle süslemiş ve karanlıkta yol bulunabilsin diye yıldızları koymuştur. (Enam-97, Fussilet-12, Mülk-5, Saffat-6)

Yedi göğe Ay'ı nur, Güneşi kandil yapmıştır. (Nuh-16, Nebe-13)

Yeryüzünü uzatıp yaymış, beşik, yaygı, yapmış ve sarsılıp çalkalanmasın diye üzerine denge dağları dikmiştir. (Nahl-15, Kaf-6,7, Hicr-19, Lokman-10, Fussilet-10, Zariyat-48, Gasiye-19,20, Nuh-19, Enbiya-31, Nebe-6,7, Naziat-30,32, Rad-3, Bakara-22)

Gökleri ve yeri yarattığı gündeki yazısına göre allah katında 4'ü haram, toplam 12 Ay vardır. (Tevbe-36)

İlk insanı yaratmadan önce Melekler, Cinler ve Şeytan vardır. (Bakara-30,37, Sad-71)

Meleklere 'Ben çamurdan bir insan yaratacağım demiştir. (Sad-71, Hicr-28)

İnsani kuru çamur, balçık (Hicr-26, Rahman-14, Enam-2),

Çamur (Sad-71, Secde-7),

Yapışkan çamur. (Saffat-11)

Topraktan oluşan özden (Müminun-12, Rum-20) yaratarak ruhundan üflemiştir. (Hicr-29)

İnsanı spermden (Nahl-4, Yasin-77), aceleden (Enbiya-37), yaratıp, her canlı şeyi sudan oluşturmuştur. (Enbiya-30)

Kimi karnı üstünde, kimi İKİ AYAK, kimi dört ayak üstündedir. (Nur-45)

Ve İnsan'dan eşini vücuda getirmiştir. (Nisa-1, Zümer-6)

İnsanlar ve cinlerden bir çoğunu cehennem için yaratmıştır. (Araf-179, Hud-119, Secde-13)

Bu cinler aynen insan gibi kadınlarla cinsel ilişki kurabilmektedir ve ateşten yaratılmıştır. (Rahman-56, Hicr-27)

Bazı insanlar da maymun'a çevrilmiştir. (Bakara-65, Araf-166)

İsa da Adem gibi topraktan yaratılmıştır. (Ali İmran-59)

Allah insan için, hayvanlardan 8 eş (Zümer-6), 2 koyun, 2 keçi, 2 sığır, 2 deve olmak üzere (Enam-143,144) ve binek için at katır(?), eşek (Nahl-8) olarak hayvanları da yaratmıştır. (Nahl-5)

Yeryüzünde üzüm, hurma, asma, zeytin, nar, ekin meydana getirmistir. (Nahl-11, Nahl-67, Rad-4, Enam-99)

Nice nesilleri helak edip başka nesiller yaratmış (Enam-6), Nuh'dan sonra da bir çok nesli helak etmiştir. (İsra-17)

Bir şey yaratmak istediği zaman 'ol' demekte ve olmaktadır. (Yasin-82, Nahl-40)

Nuh Tufanı

Nuh hikayesi Kuran’da Hud-25 ile Hud-50 arası, Muminun-22 ile Muminun-30 arası ve Yunus-71-72-73-74 de geçer. (Gerçi başka yerlerde de sıkça söz edilir, ama bu surelerde daha geniş bir şekilde aynı hikaye tekrarlanır.)

Muminun-27 ’Bunun üzerine biz Nuh’a şöyle vahyettik: Gözlerimizin önünde ve vahyimize uygun olarak gemiyi yap. Emrimiz gelip tandır kaynayınca, ailenle birlikte her türden iki çifti gemiye al. İçlerinde haklarında daha önce hüküm verilmiş olanları dışta bırak. Zulmetmiş olanlar hakkında bana yakarıp durma. Onlar kesinlikle boğulacaklardır.’

Bu Ayet’in hemen hemen aynısı olan Hud-40’da da aynı hükümler vardır. Örneğin ’tandır kaynaması’ nedir? Hiç bir bilgi yok. Tevrat’da aramak gerekiyor. Hud-42 ve Hud-43 de Nuh’un oğlunun gemiye binmedigini ve sularda boğuldugunu öğreniyoruz. Bunun açıklaması yapılmıyor ama Hud-46 da Allah’ın Nuh’un oğlunu bilerek öldürdüğünü anlıyoruz ve yine aynı Ayet’de Allah Nuh’a ’bilmediğin şeyler hususunda benden bir şey isteme’ diye kızamaktadır. Muminun-27 de haklarında önceden hüküm verilmiş olan kişiler söylemiyle, Nuh’un oğlundan basedildiği anlaşılmaktadır.

Bu bayıltıcı hikayeye Nuh’un yaşı ile ilgili Ayet’i de ekleyip noktalayalım;

Ankebut-14 ’Andolsun biz Nuh’u toplumuna gönderdik de o onların arasında bin yıldan elli yıl eksik kaldı. Sonunda onları tufan yakaladi. Çünkü zalimlerdi onlar.’

Bir çok kişi Ankebut-24’e bakarak Nuh’un yaşını 950 olarak hesaplar. Yine bu Ayet’e bakarak bunun doğru olmadığı anlaşılmaktadır. Tufan’a kadar, beraber oldugu toplumla 950 yıl geçirmiş, 950 yıldan sonra tufan ve Agrı dağında geminin karaya oturmasından sonra geçen yıllar.

Kısacası, herkesin az cok bildiği bu hikayeye göre Nuh, tüm canlıların boğulacağı bir tufan öncesinde tanrıdan bir gemi yapma ve kendi yakınlarını ve tüm canlılardan birer çifti gemisine alıp kurtarma görevi alır. Böylece tufan sona erdikten sonra canlılığın devamı sağlanacaktır. Ayrıntıları çok net olmayan bu hikayenin net olan kısmı bu kadarı ve de sonucun başarılı olduğu, geminin tufandan sonra Ağrı dağının (veya belki baska bir dağın) eteklerinde karaya vurduğu ve böylece görevin başarıyla sonuçlandırıldığıdır. Şimdi bu hikayeyi, bir de modern bilimin çerçevesinden inceleyelim:

1) Bilim adamlarının yaptığı hesaba göre tüm dünya yüzeyini kaplaycak miktarda su yeryüzünde bulunmamaktadır. Kutuplardaki tüm buzlar erise ve atmosfer ve bulutlardaki tüm su yoğunlaşıp yeryüzüne dökülse bile, böyle bir facianın gerektirdiği miktarda suya yaklaşılamamaktadır. Peki bunca su nereden gelmiş ve nereye gitmiştir?

2) Bilindiği gibi pek çok canlı türü yalnızca kendi doğal habitatında yaşayabilir. O zaman, Tazmanya’da, Galapagos’larda, Antarktika sahillerinde, Patagonya’da Güneybatı Amerika sahilinde yaşayan türler 1) Gemiye nasıl getirilmiş, 2) Gemide nasıl yaşatılmıştır?

3) Sadece insanlarda görülen bazı hastalıkları (örneğin "gonorea") Nuh’un gemisine kim taşımıştır? (Hatta daha öncesinde, bu hastalıları zamanında Allah Adem ve Havva’ya vermiş olmalıdır ki, bu hastalıklar bu zamana dek gelebilsin). Ayrıca Allah ve Nuh böyle hastalıkların etkenlerini niye kurtarmak ihtiyacı hissetmişlerdir?

4) Tenyalar ve diğer parazitler Nuh’un gemisine nasıl taşınmıştır?

5) Simbiotik (yaşamak icin birbirine ihtiyaç duyan) canlılar ve parazitler tufandan hemen sonra yaşamlarini nasıl sürdürdüler?

6) Canlı türlerine ait genetik varyasyonlar, tufandan sonra yalnızca birer çift halinde bulunan canlılardan nasıl meydana gelmiştir? (Bu soruya vereceğiniz cevap, tutarlı olmak istiyorsaniz evrime inanmanınızı zorunlu kılar).

7) Nuh’un gemisinin büyüklüğü ve yapısı nasıldır?

8) 2.5 milyon canlı türü bu gemiye nasıl taşınmış, gemi içinde nasıl barındırılmış ve nasıl beslenmiştir?

9) Yalnızca başka bir canlı türüyle baslenen canlılar (Örneğin kaolalar yalnızca belli bir tür ağacın yaprağıyla beslenir) tufan sırasında ve tufandan sonra nasıl hayatta kalmıştır?

10) Pek çok canlı türü, örneğin meyve sinekleri, çok kısa ömre sahiptir. Bunlar tüm tufan dönemini nasıl atlatmıştır?

11) Asekseul üreyen canlılar (yani üremek için karşı cinse ihtiyacı olmayan canlılar)’dan nasıl birer çift alılanbilmiştir? (Tüm canlılardan birer çift alındığına göre).

12) "Parthenogenic" (yalnızca dişi) ve "Hermafrodit" (iki cinsiyet de tek canlıda) canlılardan birer çift nasıl alınmıştır?

13) Eğer tufan 6500 yıl önce olduysa, o sıralarda mevcut olan Mısır uygarlığı o piramitleri nasıl dikebilmiştir?

14) Sadece özel bir coğrafyada yaşayan (örneğin güney amerika’da amazon ormanlarında, ya da kuzey kutbunda) bir canlı türü, tufan bittikten sonra yasadığı yere nasıl gitmiştir?

15) Dinozorlar Nuh’un gemisine alınmış mıdır? (Verecekleri her cevap başka açıdan çelişkiye düşürür teistleri).

16) Mikroorganizmalar gemiye alınmış mıdır? Alınmamışlarsa nasıl?

17) Bitki türleri gemiye alınmış mıdır? Alındılarsa dünya üzerindeki tüm bitki türleri gemiye nasıl sığdırılmıştır? Alınmadılarsa, tufan sırasında bitkiler nasıl canlı kalmıştır? Eğer kalmadılarsa, sadece bitkilerle beslenen canlılar tufandan sonra nasıl hayatlarını sürdürebilmişlerdir?

Daha düşünülürse bu liste uzatılabilir. Ama herhalde gerek yok.

19 Şubat 2007

Zaman Gazetesinin Yalan Haberi

http://www.zaman.com.tr/webapp-tr/haber.do?haberno=432280

Bilim adamlarından evrime büyük darbe

Almanya'da yapılan bir araştırma, insan ile maymun arasındaki farkın evrim teorisi ile açıklanamayacağını gösterdi.

Time dergisinde yayınlanan habere göre, Max Planck Enstitüsü uzmanları, insanlar ile maymunlarda bulunan benzer genlerin bile çok önemli farklılıklar taşıdığını tespit etti. Time dergisinin bu hafta kapağına taşıdığı ve geniş yer ayırdığı bu araştırmaya göre, insanda ve maymunda FOXP2 isimli bir gen bulunuyor. Gen aynı olmasına rağmen aminoasit diziliminin farklı olması insanların konuşma yeteneğini geliştirmesini sağlıyor. Uzmanlar bu küçük farkın evrim teorisi ile açıklanamayacağı görüşünde birleşiyor. Haberin devamında Amerika Birleşik Devletleri'ndeki dini grupların açıklamalarına yer veriliyor. Bilim adamlarının evrim teorisinin genlerle ispatlanamayacağı görüşüne sahip çıkan gruplar, "Bu gelişme insanların maymunlardan farklı olduğunu ve evrim sürecinde gelişmediğini gösterdi. Dünyayı yaratan Zat'ın insanları farklı tasarladığını kanıtladı." diyor.


Evet bu haber zaman gazetesinde çıkan haber (ve tamamen düzmece)
Şimdi Time dergisinde yayımlanan haberin orjinaline ve tercümesine bakalım
http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1541283,00.html
Bizi farklı yapan nedir?

DNA'ya baktığınızda çok fazla şey değil. Ama bu küçük değişiklikler dünyadaki tüm farklılığın sebebidir.

Büyük maymunların- goriller, şempanzeler, bonobolar, orangutanların- bize ne kadar benzediklerini görmek için bir biyolog ya da atropolog olmanıza gerek yoktur. Bir çocuk bile, fazladan vücut kılları gibi bazı abartılı farklılıkların dışında, vücutlarının bizimkilere oldukça benzediğini görebilir. Maymunların da, bizimkiler gibi, diğer yaratıklarınkine benzemeyen çevik elleri vardır. En vurucu olanı da, yüzlerinin esrarengiz bir şekilde anlamlı olmasıdır ve oldukça tanıdık bir duygu yelpazesi gösterirler. Bu yüzden şempanzeleri smokin ceketler içinde, davul çalarken veya bisiklet sürerken görmek bizi hoşnut eder. Göbekli bir gorilin kendini kaşıması bu yüzden bize Ralph Amca'yı ya da Kuzen Vinnie'yi hatırlatır- hatta Kraliçe Victoria, Londra Hayvanat Bahçesi'nde Jenny isimli bir maymunu gördükten sonra, tedirgin olarak; "korkunç, acı verici ve kesinlikle insan" demiştir.Bu sadece yüzeysel bir benzerlik değildir. Özellikle şempanzeler, sadece bizim gibi görünmekle kalmazlar, aynı zamanda bizlerle insancıl bazı davranışları da paylaşırlar. Bazı aletler yapar, kullanır ve bu yeteneklerini yeni nesillere aktarırlar. Başka hayvanları avlar ve bazen birbirlerini öldürürler. Karmaşık sosyal sınıflandırma sistemleri vardır, ki bunu bazı antropologlar "kült" olarak tanımlar. Kelime oluşturamazlar ama işaret dili ve sembollerle iletişim kurmayı öğrenebilir ve karmaşık kavramsal görevler yapabilirler. Bilimadamları onlarca yıl önce şempanzelerin bizim en yakın evrimsel kuzenlerimiz olduklarını, kabaca %98-99 oranında genetik benzerlik bulundurduklarını buldu. İş DNA'ya geldiğinde, bir insan şempanzeye, farenin sıçana olduğundan daha yakındır.Lakin, genomdaki ufak farklılıklar bütün farkın sebebidir. Bizi şempanzelerden farklı yapan tüm başarılar -tarım, dil, sanat, müzik, teknoloji, felsefe veya bir şempanzenin iş takımları içinde çok saçma gözükmesi- bir şekilde genetik kodumuzun küçük bir bölümünde kodlanmıştır. Bugün kimse tam olarak hangi bölümlerde olduklarını ya da nasıl çalıştıklarını bilmiyor, ama hücrelerimizdeki nükleonlarda bol miktarda aminoasit vardır, belirli bir sıra ile düzenlenmişlerdir, ve bize soyağacındaki en yakın kuzenlerimizden daha akıllı olmamızı sağlamaktadırlar. Bize yazma, okuma ve konuşma yeteneklerini, senfoni yazmamızı, başyapıtlar çizmemizi, ve bizi biz yapan moleküler biyoloji araştırma yeteneğini bağışlarlar.Şu ana kadar bu önemli farkları çözmemizin bir yolu yoktu. Bize tam olarak neyin karmaşık beyin, dik yürümek gibi avantajları kazandırdığı, neyin bazı hastalıklara karşı dirençsiz olmak gibi dezavantajları getirdiği sır olarak kalmıştı.Ama bu sürekli olarak değişmekte. Daha bir sene önce, genetik uzmanları şempanzelerin genomunu kabaca sıralayabildiklerini açıkladılar, ki bu da ilk şempanze-insan genomu karşılaştırmalarını mümkün kıldı. Şimdiden, bu araştırma insan beyninin son birkaç milyon yıldaki gelişmesi ve muhtemelen atalarımızın bazı davranışlarının da keşfini sağladı. Ve önümüzdeki birkaç hafta içinde, Max Olanck Evrim Antropolojisi Enstütüsü'nden Svante Pääbo liderliğindeki bir moleküler genetikçi ekip, daha da vurucu bir başarıyı açıklayacaklar: Neandertallerin gen dizilişlerinin çok büyük bir bölümü. (Neandertal: mağara adamı dendiğinde aklımıza gelen ilk insan şekli- ki bize genetik olarak şempanzelerden çok daha yakındırlar.) Neandertaller on bin yıl önce yokolmuş olsalar da, Pääbo uzun süre önce kaybettiğimiz bu akrabalarımızın genomlarının tamamını inşa etmekte olduğu konusunda emin, bunu yaparken de herşeye rağmen 38.000 senelik bir kemikten DNA çıkaracak.Yanyana koyulduklarında, bu üç farklı genetik şifre dizilimi -artı gorillerin ve diğer primatların genomları ki onlar da tamamen çözülmek üzere- sadece bizi insan yapan şeylerin ne olduğunu kesin olarak açıklamakla kalmayacak, aynı zamanda insan hastalıklarını daha iyi anlamamızı sağayarak onları nasıl tedavi edeceğimiz konusunda ipuçları bulmamızı da sağlayacak.İLK IŞIKLAR

Bilimadamlar, tabi ki, insanlarla maymunlar arasındaki zorunlu farklılıkların ne olduklarını tartışmak için elbette şempanze genomunun çözülmesini beklemediler. DNA hakkında bir bilgilerinin olmalarına bile ihtiyaçları yoktu. Bunların bir kısmı Charles Darwin'in insan ve maymunların ortak bir ataya sahip oldukları yönünde olduğu mantığından yola çıkar.Paleontologların eline daha ve daha çok fosil geçtikçe, vücut şekli, kafatasının ve suratın şekli, köpek dişlerinin büyüklüğü, başparmakları üzerinde verileri derleyebildiler. Bu özelliklerin karşılaştırmalı analizlerini ve bazı özelliklerin ne zaman ortaya çıkıp kayboldukları gibi verileri kullanarak gittikçe daha detaylı olan, maymun, insanımsı ve insanlar arasındaki ilişkileri gösteren soyağaçları inşa ettiler. Bu sırada, diğer şeylerin yanında, Darwin'in nerdeyse hiç bir gerçek veriye sahip olmamasına karşın, maymun ve insanın ortak bir atadan evrildiği düşüncesini büyük miktarda doğrulamaktadır, ve sürpriz olarak, dik yürüme yeteneğinin, büyük beyinlerin evrimleşmesinden milyonlarca yıl önce kazanıldığını göstermektedir.Lakin 1960'lara kadar maymunlarla aramızdaki fiziksel yakınlık temel biyokimya seviyesinde anlaşılamamıştı. Wayne Eyaleti Üniversitesi bilimadamı Morris Goodman, mesela bir tavuğun insandan, gorilden veya şempanzeden alınmış belirli bir kan proteininin enjekte edilmesine belirli bir savunma cevabı alırken (savunma sisteminin cevabı), orangutanların ve şebeklerin proteinleri hiç bir negatif tepki vermediği gibi bazı bulgulara ulaşmıştır. Yeni moleküler genetik bilimi ile 1975 yılında insanlar ve şempanzelerin genetik malzemesinin yaklaşık olarak %98-99 oranında benzer olduğu bulundu.

GENLER ÜZERİNE EĞİLME
Şempanze genomu bulunmadan bile önce, araştırmacılar bizim genetik farklılıklarımızı çıkarmaya başladılar. 1998 gibi uzun bir süre önce, glikobiyolog Ajit Varki ve meslektaşkarı, Kaliforniya Üniversitesi'nden, insanların hücrelerinin yüzeyinde sialic asit bulunduğunu bildirdi. Bu dark insanlarda "hasarlı" olan bir gen tarafından kodlanmış. Sialic asitler pek çok patojen bakterinin üremesi için ortam oluşturur, bu da insanların hastalıklara karşı mesela şempanzelerden daha dayanıksız olduklarını açıklayabilir.Birkaç yıl sonra, Pääbo önderliğindeki bir takım FOXP2 isimli genin insan versiyonunun, ki konuşma ve dil gibi yeteneklerimizin gelişmesinde rol oynar bu gen, geride bıraktığımız 200.000 yıl içinde -anatomik olarak modern insanın ilk çıktığı zamanlarda evrimleştiğini açıkladı. Bu proteinin insandaki FOXP2 geni, aynı proteinin değişik maymun türleri ve farelerdeki hali ile kıyaslanması sonucu, aminoasit diziliminin diğer hayvanlarınki ile 715 bölgenin sadece ikisinde değişiklik gösterdiği keşfedilmiştir. Son derece küçük olan bu değişiklik insanların konuşmasının her şeklini açıklar, bir bebeğin ilk kelimelerinden Robin Williams monoloğuna kadar. Hatta, bozulmuş FOXP2 geni bulunduran insanlar kelimeleri ayırt etmekte ve grameri anlamakta sorunlar yaşarlar.Daha sonra, 2004 yılında, Pensilvanya Üniversitesi'nde Hansell Stedman önderliğindeki bir grup kromozom 7'deki ufak bir mutasyonu tanımlamışlardır, ki bu kromozom miyozin üretimini etkiler. Miyozin, kas dokusunun kasılmasını sağlar. Mutant gen, MYH16 olarak bilinen, ısırma ve çiğnemede kullanılan çene kaslarınında bulunan, miyozin çeşidinin işlevini azaltır. Bu mutasyonun tüm insanlarda varolmasına, lakin yedi çeşit insan olmayan primatlarda varolmamasından yola çıkarak araştırmacılar MYH16'nın eksikliğinin atalarımızın daha küçük çene kaslarına sahip olacak şekilde evrilmiş olmalarına (2 milyon yıl önce) sebep olabileceği fikrini öne sürdüler. Bu kas gücündeki kayıp, beyne ayrılan yerin büyümesine, bunun da beynin büyümesine imkan sağladığını düşünüyorlar.

GENLERİN ÖTESİ
Gen-gen karşılaştırma prensibi hala güçlüdür, ve bir sene önce genetikçiler uzun süredir beklenen bütün bu karşılaştırma yığınını ele almayı başarmış olsalar da, bunun haberi, aynı hafta vuran Katrina Kasırgası haberlerinin gölgesinde kalmıştır. Nature dergisinde yayınlanan kaba taslak halindeki şempanze genomu bilimadamlarına bazı önemli şeyler açıkladı. İlk olarak, iki türü de oluşturan temel genomlar yaklaşık olarak %1.23'lük bir fark göstermekteydi - ki bunların büyük bir kısmı sadece erkeklerde bulunan Y kromozomunda bulunmaktaydı. Bu iki türün proteinleri karşılaştırıldığı zaman, proteinlerin (ki genlerdeki şifrelere göre sentezlenirler) %29'unun aynı olduğu, değişik olanların da çoğunun ortalama olarak saece iki aminoasitlik bir fark ile başka proteinler olarak tanımlandıkları bulundu.Şempanze ve insanlar arasındaki genetik farklılıklar, göreceli olarak zor olmalıydı ve hepsi basit olarak biraz farklılık gösteren genlerden olamazdı. İnsan genomu çözülmeden önce (2000 senesinden önce) Sean Carroll'un sözlerine göre (Wisconsin Üniversitesi) "insanların 100.000 genleri olduğu tahmin edilmekteydi. Genomu elde ettiğimizde tahmin 25.000'e düştü. Şimdi Toplam sayının 22.000 olduğunu biliyoruz, hatta 19.000'e bile düşebilir"Bu şok edici şekilde az olan rakamlar bilimadamlarına şunu açıkladı: genler tek başlarına türleri arasındaki farkları yaratmıyorlar, şimdi biliyorlar ki, farklılıklar ayrıca genlere ne zaman aktif olup ne zaman kapanacaklarını söyleyen moleküllere bağlı. Lovejoy: "Elin, penisin ve omurların yapılmasında rol oynayan genleri alın. Bunlar aynı yapıda olan bazı genleri paylaşırlar. Leğen kemiği de başka bir örnektir. İnsanların legen kemiği maymunlarınkinden ciddi bir şekilde değişiktir. Bu bir çizimde iki ayrı tuğla binanın tasarımının bulunmasına benzetilebilir. Tuğlalar aynıdır, ama sonuçlar çok farklı"Bu moleküler anahtarlar genomun karanlık maddesinde bulunmaktadır. Bu "karanlık madde", aslında, artıktır, eski evrimsel olayların unutulmuş kalıntılarıdır. Ama bu karanlık maddenin genomun %3-4'ünü içeren ve çoğunlukla genlerin içinde ve etrafında gömülü olan, işlevsel kodsuz DNA olarak bilinen bir altkümesi çok önemlidir. "Kod bölgelerinin incelenmesi çok daha kolaydır" diyor Carroll, ki kitabı "The Making of the Fittest: DNA and the Ultimate Forensic Record of Evolution” (En uyumlusunu yapmak:DNA ve Evrimin son adli kaydı)’da son konuyu derinden inceler. "Gördüklerimizin çoğunu karanlık madde yönetiyor olabilir"

Kara madde ve genlerin kendisinin, bir türden başka türlere evrim geçirmesinin sebebi, tek tek baz çiftlerinde – genetik alfabenin harfleri- tipografik hata gibi görünen değişimler olan, rastgele mutasyondur. Bu değişiklik seksüel çoğaltmada, DNA kopyalanır ve yeniden birleştirilirken, oluşmaktadır. Bazen, harflerden oluşan uzun dizinler, dölde (yavruda) aynı dizinden birden fazla olacak şekilde, yeni kopyaları oluşmaktadır (duplication). Bazen bir dizin tümden atıldığı gibi, sıradan çıkarılıp ters çevirildikten sonra tekrar yerleştirilebilmektedir. Toronto’da Çocuk hastanesinde Stephen Scherer’in yönlendirdiği bir grup, yaptığı çalışmada insan genomu ile şempanze genomu arasında 1,576 açıkça belli olan ters çevirmeyi tespit etmiştir. Bunların yarısından fazlası insanın evrim aşamalarında oluşmuştur.

Genom’un kullanılmayan kısımlarında oluşan ters çevirme, çıkarma veya yeniden tekrarlama, pek birşeyi değiştirmemekte ve gerçekte, insanın, şempanzenin ve diğer genomlar DNA nın böyle atıl kısımlarıyla doludur. Bu değişiklik bir gen üzerinde veya fonksiyonel kodlama yapmayan kısımlarda oluşan tersine çevirmeler veya tekrarlamalar çoğu kez zararlıdır. Ama bazen, tamamen şansa, bu değişimler organizmaya daha fazla döl yavru besleyebileceği çeşitli avantajlar da sağlayabiliyor ve bu değişiklikler sonraki nesillere aktarılmış oluyor.

MAYMUNLARIN BİZE ÖĞRETEBİLECEKLERİ ŞEYLER
Geçen ay Bilim (Science) dergisinde gen çoğaltımının (duplication) bizim maymunumsu orijinimizde ayrılmamızı nasıl yardım etmiş olabileceğini gösteren çarpıcı bir örnek vardı. James Sikela tarafından yönetilen ve Denver’daki Colerado Üniversitesi ve Auroro Colo.’daki Sağlık Bilimleri Merkezi elemanlarından oluşan bir ekip, DUFF1220, adı verilen ve beynin yüksek kavrama işlevleriyle ilgili bölgelerinde bulunan bir bir protein parçasının kodu olduğuna inanılan geni incelediler. Gen, geniş bir aralığı oluşturan primatlarda birden fazla kopya halinde bulunmaktadır—ancak, bilimadamları, insanların en fazla kopyayı taşıdıklarını buldular. Afrikalı büyük maymunlar önemli ölçüde daha az kopyaya, ve en uzaktaki akrabalar-orangutan ve eski dünya maymunları- çok daha azına sahip.

İlk kez Nature dergisi tarafından iki ay once yayınlanmış olan başka bir keşif, insane beyninin gelişiminde rol oynayan bir geni buldu. Şimdi California Universitesi’nden çalışan biyo istatikçisi Katherine Polland ve U.C Santa Cruz’dan Sofie Salama’nın liderliğini yaptığı bir ekip insan, şempanze ve diğer omurgalıların genomlarında büyük ölçüde ve ivmelenen oranlarda değişim geçiren kısımları sofistike bilgisayar programları kullanarak aradılar. Sonuç olarak 49 adet HARS (human accelerated region-insanın ivmeli bölgeleri) bulmuşlar.

Maymun’dan insana en dramatik şekilde değişen bölge, HAR1, cenin’in 7’nci ve 19’uncu haftalarında beyin dokusunda aktif olan gene ait olduğu ortaya çıkmış. Genin kesin görevinin ne olduğu bilinmese de, bu dönem,reelin proteininin insan beyinin karakteristik 6 seviyeli kortex yapısının tamamlanmasına yardımcı olduğu dönemdir. Ekibin yaptığı çalışmayı daha ilginç kılan şey, ikisi dışında diğer tüm HAR’ların, genomun anlaşılmaz ve kodlanmayan bölümlerinde bulunması, ki bu da türlr arasındaki çoğu değişikliğin buralarda olduğu düşüncesini kuvvetlendirmektedir.

ŞEMPANZELERLE SEKS
İlkel genomların karşılaştırılması, insanların orijini hakkında şaşırtıcı, tartışmalı ve biraz rahatsız edici iddalara da yol açmıştır. Cambirdge Broad Enstitüsünden David Reich birkaç arkadaşıyla, şempanze ve insane DNA’larını, goril, orangutan ve makakların genetic malzemeleriyle karşılaştırdılar. Bilimadamları genomlardaki ortalama farklılıkları bir çeşit evrimsel saat olarak kullanmışlardır, çünkü daha yakın türler değişik yönlerde gelişme için daha az zamanları olmuştur. Reich’in ekibi değişik türlerin kromozomları üzerinde evrim saatinin nasıl çalıştığını ölçmüşlerdir. Sürpriz bir şeklide, maymun ve insnanın ortak atadan en fazla 6.3 milyon ve en az da 5.4 milyon yıl once ayrıldıkları sonucuna varmışlardır. Eğer yanılmamışlarsa, şimdi en eski atalarımız olarak kabul edilen birkaç insansı tür—Sahelanrthropus tchadensis (7 milyon yıl yaşında) Orrorin tugenesis (yaklaşık 6 milyon yaşında) ve ardipithecus kadabba (5.2 ila 5.7 milyon yıl yaşında)- yeniden değerlendirilmelidir.

Ve bu en şaşırıtcı bulgu değildir. Reich’in takımı insan X kromozomunun bütününün şempanze X kromozomundan diğer kromozomlara göre yaklaşık 1.2 milyon yıl daha sonra ayrıldığını bulmuşlardır. Bir mantıklı açıklama insan ile şempanzein ilk önce ayrıldığını, ama en sonunda farklı evrimsel yollara yönelmeden önce zaman zaman çiftleştiği açıklamasıdır. Bu, neden şimdi insanın atası olduğu ileri sürülen bazı fosillerin insan ile şempanze özelliklerinin bir karışımına sahip olduğunu açıklamamın yanında bu fosillerin bir kısmının hibrid olabileceğini de gösterebilir. Veya sadece aynı zamanlarda yaşamış hatta insan ile şempanzenin en son ortak atasından önce de yaşamış olabilirler.

Tüm bunlar, fosil zamanlamasının doğruluğuna ve genetik varyasyonu saat olarak kullanmanın güvenirliğine bağlıdır. Her iki metod da büyük hata payları içermektedir. Ama genetikçiler ne kadar daha fazla primatın genomlarını yanyana koyoarkarsa o kadar çok soruyu yanıtlayabileceklerdir. “İnsanların, orangutanların, şempanzelerin ve makakların kaba dizilimlerine sahibiz” demektedir Eric Lander, Broad Enstitüsü’nün direktörü ve şempanze genomunu çözen ekibin lideri. “Ama henüz goril genomuna sahip değiliz. Lemurlar da sırada, ve gibonlar da”

NEANDERTAL’LERİ ÇÖZÜMLEMEK
Daha da devam edersek, iki birbirinden bağımsız araştırma grubuna, en yakın akrabalarımızın; Neandertal’lerin genomlarını inceledikleri için teşekkür etmeliyiz. Neandertal’lerin ataları yaklaşık 500.000 yıl önce ortaya çıkmış, ve bizim türümüzden daha uzun mu yaşayacağı, yoksa, şimdilerde bize tuhaf gelen bir şekilde, en azından Avrupa ve batı Asya’da iki türün süresiz bir şekilde hayatta kalıp kalmayacağı sorusu, uzun süre belirsizliğini korudu. Neandertal’ler yüzbinlerce yıl yaşadılar. Nature dergisinde geçen ay yayımlandığı gibi, Neandertallerin son yaşam alanı İber yarımadasının güney ucun olan Gibraltar’da 28.000 yıl öncesine kadar- veya daha uzun süre, yaşamış olabilirler.

Californya, Valnut Creek teki Energy’nin birleşik genom enstitüsü (Energy’s joint Genome Institude) direktörü Eddy Rubin’e göre Nenandertaller pekçoğunun sandığı kadar ilkel değillerdi; “Ateşleri vardı, ölü gömme törenleri, sanat dediğimiz şeyin ilk adımlarına sahiptiler. Gelişmişlerdi ama inanın son 10.000 15.000 yılda yaptığı kadar da değil”. Sonuçta onları yarış dışında bıraktık ama bunu nasıl yaptığımızın anahtarı da genlerimizde yatıyor. İki yıl önce, Svante Paabo, FOXP2 yi analiz eden ve antik DNA üzerinde çalışmalar yapan adam, Neandertal genomunu yeniden yaratmak için çaba sarfetti. Aynı zamanlarda Rubin, aynı işi başka bir teknikle yapmak için uğraşıyordu.

Yapılan iş kolay değildi. Herhangibir kompleks organik molekül gibi, DNA da zaman içinde bozuluyordu ve yerde binlerce yıl yatan kemikler bakterilerin ve mantarların DNA’larıyla kötü bir şekilde bulaşmış/kirlenmiş oluyordu. Fosili alan kişi de fosilde insan DNA’sı bırakmış olabiliyordu. 400 Neandertal arasından 60 tanesinin kalıntıları üzerinde yapılan araştırmalarda sadece 2 tanesinde işe yarar malzeme bulunabildi. Üstelik, ekibinin kemiklerden çıkardığı genetik materyalin sadece %6’sının Neandertal’lere ait olduğunu tahmin etmektedir.

Sonuç olarak işlem delirtecek kadar yavaş ilerledi. Detayını ifşa edememesine rağmen, yakında önemli bir bilimsel dergide Neandertal genomunun 1 milyon baz çiftini yayınlayacağını ve çantasında 4 milyon baz çifti daha olduğunu belirtmiştir. Bu arada Rubin’de çalışmalarının sonucunu yayınlamaya hazırlanmaktadır, ancak detaylarını açığa vurmayı reddetmektdir. “Paabo’nun takımı bizim elimizdekinden önemli derecede daha fazla dizine sahip”, diyor. “Bazı detaylar farklı ama sonuçlar büyük oranda benzer”.

Paabo, en yakın kuzenlerimizde bizi ayıran şeyin ne olduğu hakkında çok fazla şey öğrenemediğini kabul ediyorsa da, bukadar uzun süre önce ölmüş bir varlıktan önemli bir miktarda DNA dizini yeniden yaplandırılabıleceğini göstermek bile kavramın ispatı açısından önemlidir. O ve rubin, birkaç yıl içinde tamama oldukça yakın Neandertal genomu elde edilebileceğinde hemfikir. “ Bu bize, yumuşsak dokular gibi şu anda birşey diyemediğimiz konularda biyolojik bir bakış açısık kazandıracak” diyor Rubin. “Bu bize hastalıklara karşı duyarlılık ve bağışıklık hakkında birşeyler söyleyebilir. Bu bize, insanın dizinleri ile çakışan bölgelerinde, tarihöncesi bir varlığın dizini ile şempanzenin dizinini karşılaştırma olanağı verecek.” Birgün neandertal ile insan DNA sının aynı parçalarını farklı fare DNA’larına ekleyip ne tür bir etki yaratacağını gözlemleyebiliriz.

TÜM BUNLARIN ANLAMI
Bu bilgilerin ne kadar yararlı olduğunu kesin bir şekilde değerlendirmek zor. Gerçekte, birkaç uzman tüm projeyi olumsuz yönde değerlendiriyor. “ Kent State’s Lovejoy “neandertallerin bize ne göstereceğinden emin değilim.” diyor. “[İnsan evrimi açısından] gerçekten gecikmişler. Ve, en iyi durumda, Avrupa’da küçük çevresel bir izolasyonu temsil ediyorlar. Onları inceleyerek insan evrimi hakkında çok fazla şey öğrenebileceğimizi hayal edemiyorum”. Lovejoy, insan ile şempanzelerin atalarının çiftleştiği konusunda çok daha olumsuz ve genomdaki mutasyon hızı ile evrimsel değişimi ölçmenin fazlasıyla kesinlikten uzak olduğunu düşünüyor.

Gerçekte, genom karşılaştırmasının en ateşli taraftarları bile hemen hemen şimdiye kadar bildiğimiz herşeyi gözönüne aldığımızda, işin ilk safhalarında olduğumuzu kabul ediyor. “Biz, bizi diğer canlılardan farklı kılan özelliklerle ilgileniyoruz” diyor Carroll Wisconsin, “hastalıklara karşı hassasiyet, büyük beyin, konuşma, dik yürüme, karşı taraftaki başparmaklar. Diğer organizmalarını biyolojik yapısına baktığımızda, bu özelliklerin çok kompleks olduğuna inanmak zorundayız. Biçimin geliştirilmesi, beyin hacminin artması, çok uzun bir sürede oldu, belki 50.000 nesil. Oldukça karmaşık bir genetik reçete.”

En sert eleştiriler bile bu çalışmaların çok büyük bir potansiyeli olduğunu kabul ediyor. “Sonunda gezgende yaşayan tüm hayvanlar arasındaki tüm değişiklikleri kesinlikle belirleyebileceğiz” diyor Lovejoy. “Her defasında, göril genomu gibi, yeni bir genomu karışıma aldığımızda şansımızı çok daha fazla arttırıyoruz”.

Bazı değişikliklerin çok önemli pratik sonuçları oluyor. İnsan genomu çözüldüğünde de ortaya çıkmış olan, insan hücrelerinde sialik asidin özel bir formunun olmayışı, Varki ve arkadaşlarının belirlediği gibi, sialsik asidin yönettiği 60 genden 10 tanesi şempanze ile insan arasında önemli farklılıklar göstermektedir. “Her defasında” diyor Varki, “tuhaf olanı insandaki”. Bu tür keşifler, malarya, AIDS, hepatit virüsü gibi yıkıcı hastalıkların anlaşılmasında, insan genomunun tek başına incelenmesinden çok daha hızlı sonuç alınmasını sağlayabilir.

Çoğumuz için, karşılaştırmalı genom çalışmalarının bizi bu kadar cezbettirmesinin nedeni” bizi insan yapan nedir?” ana sorusu. Bilimcilerin bize hatırlattıkları gibi evrim, gelişigüzel genetik değişimlerin, raslantısal çevresel faktörlerle birlerini etkileyerek arkadaşlarından daha uygun organizmaları ortaya çıkaran raslantısal bir süreçtir. 3.5 milyar yıllık rastlantısal bir süreçten sonra, kendi kökünü merak eden ve Mozart adagio ile eğlenen bir yaratık ortaya çıktı. Birkaç kısa yıl sonra, belki de, bu nasıl ve ne zaman oldu kesin bir şekilde anlayabileceğiz.

17 Şubat 2007

İslam'da Köle Hukuku

İslam'da köle hukuku konusunu sadece "azad" kurumu çerçevesinde ele aldım ve bu haliyle "köle edinimi" konumuz dışında kalmaktadır.

Köle azad etme meselesi ise tam anlamıyla köleler için "pamuk ipliğine" bağlı bir durumdur.

Nisa 92. Yanlışlıkla olması dışında bir müminin bir mümini öldürmeye hakkı olamaz. Yanlışlıkla bir mümini öldüren kimsenin, mümin bir köle azat etmesi ve ölenin ailesine teslim edilecek bir diyet vermesi gereklidir. Meğer ki ölünün ailesi o diyeti bağışlamış ola. (Bu takdirde diyet vermez). Eğer öldürülen mümin olduğu halde, size düşman olan bir toplumdan ise mümin bir köle azat etmek lazımdır. Eğer kendileriyle aranızda antlaşma bulunan bir toplumdan ise ailesine teslim edilecek bir diyet ve bir mümin köleyi azat etmek gerekir. Bunları bulamayan kimsenin, Allah tarafından tevbesinin kabulü için iki ay peşpeşe oruç tutması lazımdır. Allah her şeyi bilendir, hikmet sahibidir

Görüleceği gibi bir kölenin azad olabilmesi için sahibinin bir mümini öldürmesini beklemesini gerekmektedir.

Mücadele 3 Kadınlardan zıhar ile ayrılmak isteyip de sonra söylediklerinden dönenlerin karılarıyla temas etmeden önce bir köleyi hürriyete kavuşturmaları gerekir. Size öğütlenen budur. Allah, yaptıklarınızdan haberi olandır.

Burada da göreceğin gibi cahilliye dönemine ait bir kabile geleneği olan "Zıhar" uygulaması konu ediliyor.

Peki, ne imiş Zıhar bir bakalım:

Zıhar: Erkeğin, hanımını veya onun yüz, baş, ferc gibi bir uzvunu, kendisine nikâhı ebedî haram olan bir kadına veya onun bakılması harâm yerine; "Sen anam gibisin" veya "Senin sırtın anamın sırtı gibidir" gibi sözlerle benzetmesi. Hanımına "Senin başın anamın sırtı gibidir" diyen bir erkeğin, keffâret vermedikçe hanımına sarılması, öpmesi ve cimâ etmesi harâm olur. Zıhâr keffâreti, oruç keffâreti gibidir. (İbn-i Nüceym)

Yani erkek karısına "senin sırtın bana anamın sırtı gibidir" derse daha doğrusu "artık sana anam gibi bakıyorum" veya Türkçe'deki ifadesiyle "artık kardeş olduk" derse bu söz ondan soğuduğunu ve ondan sözle uzaklaştığı anlamına gelir ki eğer bu sözü söyleyen kişi tekrar karısına dönüp onunla yatmak isterse (cima) o zaman köle azad etmek zorunda.

Sizin anlayacağınız gibi kölenin azad edilmesi için ya sahibinin birini öldürmesi ve dahası bu kişinin mümün olması (Nisa 92) ya da karısına "zıhar" yapmasını (Mücadele 3) beklemesi gerekecek

(Ayrıca artık bu çağda eski Arap kabilelerine ait bir gelenek olan "Zıhar"ın Türkler tarafından uygulanmadığı ve uygulanmayacağı ve bu haliyele bütün zamanlara şamil olduğu iddia eilen Kuran'ın en fazla 1400 yıl önceki Arap kabilelerine hitap ettiğini de rahatlıkla görebiliriz)

İlave olarak bu aşağıdaki ayette de köle azadı ile ilgili hüküm var :

Maide 89. Allah, kasıtsız olarak ağzınızdan çıkıveren yeminlerinizden dolayı sizi sorumlu tutmaz, fakat bilerek yaptığınız yeminlerden dolayı sizi sorumlu tutar. Bunun da keffareti, ailenize yedirdiğiniz yemeğin orta hallisinden on fakire yedirmek, yahut onları giydirmek, [b]yahut da bir köle azat etmektir[/b]. Bunları bulamıyan üç gün oruç tutmalıdır. Yemin ettiğiniz takdirde yeminlerinizin keffareti işte budur. Yeminlerinizi koruyun (onlara riayet edin). Allah size ayetlerini açıklıyor; umulur ki şükredersiniz!

Burada da bilerek yapılan yeminin keffareti ve üçüncü alternatifi olarak köle azad edilmesi söz konusu.

Çok rahatlıkla anlaşılabileceği gibi burada da bir mümin, kölesini azad etmek yerine 10 fakire yemek yedirmeyi tercih edecektir çünkü bir köleden ömür boyu faydalanmak yerine 10 fakiri doyurmak çok daha ekonomiktir.

Bunun dışında kölenin hürriyetine kavuşmasının bir diğer alternatifi olan mukatebe antlaşması ile ilgili ayet de şu.

Nur 33. Evlenme imkanını bulamayanlar ise; Allah, lütfu ile kendilerini varlıklı kılıncaya kadar iffetlerini korusunlar. Ellerinizin altında bulunanlardan (köleler ve cariyelerden) mükatebe yapmak isteyenlerle, eğer kendilerinde bir hayır (kabiliyet ve güvenilirlik). görüyorsanız, hemen mükatebe yapın. Allah'ın size vermiş olduğu malından siz de onlara verin. Dünya hayatının geçici menfaatlerini elde edeceksiniz diye, namuslu kalmak isteyen cariyelerinizi fuhşa zorlamayın. Kim onları zor altında bırakırsa, bilinmelidir ki zorlanmalarından sonra Allah (onlar için) çok bağışlayıcı ve merhametlidir.

Şimdi Mukatebe antlaşması nedir ona bakalım:

Mükatebe: Köle veya cariye ile efendisi arasında yapılan bir akid olup, bu akidde köle veya cariye, belli bir bedel ödediği takdirde efendisinden, kendisine hürriyetini vermesini ister veya aynı teklifi efendisi ona yapar. Üzerinde anlaşmaya varılan bu bedel hazır ise köle bu bedeli hemen ödemek, değilse, efendisinin kendisine tanıdığı bir süre içinde temin ettikten sonra ödemek şartıyla hürriyetine kavuşur. (Diyanet Vakfı meali dip notu)

Burada da islam uleması tarafından "kölenin hürriyetine kavuşturulmasını teşvik etme" gibi bir amaç olduğu öne sürülmüş ama bunlardan hiç birisi köle azadlamayı (köle açısından) kolaylaştırmadığı gibi bilakis adeta "tesadüflere" ve köleyi "ilave maddi yüklere" mecbur bırakmıştır.

Peki köle mukatebe antlaşması yaparak özgürlüğüne kavuşmak için gerekli olan meblağı nasıl elde edecektir ?

Bu soruya da cevabı Tevbe 60'da bulabiliriz:

Tevbe 60: Sadakalar, -Allah'tan bir farz olarak yalnızca fakirler, düşkünler, (zekat) işinde görevli olanlar, kalbleri ısındırılacaklar, köleler, borçlular, Allah yolunda (olanlar) ve yolda kalmış(lar) içindir. Allah bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.

Bu ayette de görüleceği gibi "sadaka" adeta köle için tek umut kaynağıdır. Ne var ki, bu sadakayı bile almak için köle sıraya girmek zorundadır.
çünkü sadaka öncelikle şu şekilde dağıtılır;

a-Fakirlere,
b-Düşkünlere,
c-Zekat işinde görevli olanlara,
d-Kalpleri islama ısındırılacak olanlara (müellef-i-kulub)
e-Kölelere
f- Borçlullara
e-Allah yolunda olanlara (veya Allah yolunda cihad edenler)
g-Yolculara

Düşünün ki, kölenin sadaka sırası bir müellef-i kulub'dan bile sonra gelmektedir. (Bu muellef-i kulûb konusu apayrı bir konudur. Huneyn savaşında Muhammed'in topladığı ganimetlerden islamı seçmeyen insanları islama sokmak için verdiği rüşvettir. Ne demek istediğimi anlatmak için şu hadis oldukça açıklayıcı olacaktır:

Safvan b. Ümeyye der ki: "Huneyn muharebesinde Hz. Peygamber (s.a.s), bana ganimet mallarından bir pay verdi. Halbuki o benim en sevmediğim kimse idi. Bana vermeye devam etti; sonunda insanlar içinde en sevdiğim kimse oldu" (Tirmizî, III, 27).)

İşte bu şekilde parayı alanlar bir anda Muhammed'i ve İslam'ı sever hale gelmiştir.

Not: Müellef-i Kulb konusunun diğer detaylarına konumuz olmadığı için girmiyorum

Evet köle için sadece mukatebe parasını sadaka olarak toplamak da yeterli değildir çünkü yukarıda yazdığımız Nur 33'de belirtildiği gibi onların bunu hak etmesi için "kendilerinde hayır görülmesi" gerekmektedir. Peki nedir bu ? Bunu da Hamidullah'tan yazalım:

"....Kanunun öngördüğü belli bir kültür ve bilgi seviyesine ulaşmış olmaları koşulu ile köleler isterlerse özgürlüklerini satın alabilirler" (İslam Peygamberi s.574)

Görüleceği gibi zaten neredeyse maddi bedelini karşılamanın imkansız olduğu Mukatebe antlaşması ilave olarak da subjektif kriterlere tâbi tutularak kölenin hürriyetini efendisinin keyfiyetine açık hale getirilmiştir hatta adeta efendinin keyfiyetine teslim etmiştir.

Köle açısından bakacak olursak:

1-Köle efendisinin bir mümini öldürmesini beklemek zorundadır
2-Efendisinin "zıhar" yapmasını beklemek zorundadır
3-Efendisinin bilerek ettiği yemini bozmak istemesini beklemek zorunda kalacaktır
4-Ya da hiç bir ekonomki gücü olmadığı halde efendisinin keyfi olarak belirlediği bir mukatebe miktarını ödemek zorunda kalacaktır. (yani ömür boyu onun hizmetinde karın tokluğuna çalışmıştır köle olarak ve ayrıca insan olmaktan kaynaklanan en doğal hakkı olan hürriyetini de kazanmak için maddi bir bedel ödemek zorunda kalacaktır)

Kölelik her şeyden önce fıkıhsal bir statütüdür. Bu statü şu şekilde belirlenir.

Köleler, ganimet olarak veya ticari bir emtia olarak alınır-satılır-kiraya verilir-miras bırakılır ve hibe edilebilir.

Bu haliyle köleler;

a-Eşya olarak değerlendirilir ve bir ticari emtia olarak "Ticaret hukukunun" konusudur
b-Miras hukukunun konusudur
c-Savaş hukukunun konusudur
d-Köleler kölelerle veya hürlerle evlenir- boşanır ve hürlerden ayrı olarak "Medeni hukukun" konusudur.

Bu konularda çarpıcı paragrafları aşağıda Hamidullah'tan (İslam Peygamberi s. 576) aldım :

"Bir kadın köle (cariye) açık ve kesin bir nikah akdi olmaksızın, sadece efendisinin emir ve hizmetine bağlıdır. Çünkü evlilik (nikah) durumunda erkek hanımının vücudu üzerinde sdece bir yararlanma hakkına sahip iken, kadın kölenin sahibi cariyesinin şahsı üzerinde de bir mülkiyet hakkına sahiptir. diğer bütün insanlar hatta efendinin kendi oğlu bile bu cariye ile cinsel ilişkiye girmekten kesinlikle men edilmişlerdir. Bir efendi kendisinde çocuk dünyaya getirmemiş olan bir cariyeyi satabilir. Efendi cariyenin bir başka erkekle nikah akdi yapmasına da izin verebilir ancak bu durumda efendi bu cariye ile bir daha karı-koca hayatı yaşayamaz"

(Burada Hamidullah'in "bir daha karı-koca hayatı yaşayamaz" ifadelerine dikkatinizi çekerim)

Efendinin kadın köle olan cariye ile cinsel ilişkiye girmesi "mülkiyet üzerinde tasarruf hakkı" gereği doğaldır ve üstüne de cinsel ilişkiye girdiği bu cariyenin evlenmesine de izin verebilir (!)

Devam ediyorum:

"Eğer nikahlanan her iki tarafta da köle ise doğan çocukta köle olur. Sadece koca köle ise çocuklar hür kimseler olarak anaya tâbi olurlar. Sadece annenin köle olması durumunda, doğacak çocukların o cariye kadının efendisine ait olmayacağı konusunda efendi ile önceden anlaşmış olması gerekir. Cariye bir kadının kendi efendisinden olan çocukları hür olarak doğarlar ve bu kadın artık 'çocuklu anne' sıfatı alır." Hukuken bu efendinin bundan sonra o cariyesini satamayacağı ve ne şekilde olursa olsun, onu herhangi bir erkeğe veremeyeceği, hatta efendisi onu hayatta iken azad etmemişse, onun ölümü ile birlikte cariyenin kendiliğinden hürriyetine kavuşacağı anlamına gelmektedir.

İslam hukukunda nikahlı hür bir zevce ile bir cariye arasındaki en temel fark, cariyenin efendisi konumundaki kocasından, nikahlı hür bir eş gibi miras alma hakkına sahip olmamasında görülür"

Görüldüğü gibi hürlerden ayrı olarak cariyeler efendileri ile evlenseler dahi miras alamazlar. Tabii bu konumuz değil, bizi ilgilendiren bir hürriyete kavuşma yolu olarak da İslam fıkhında kadın kölelerin (cariyelerin) efendisinden çocuk doğurmaları ve "ümmü'l veled" sıfatı kazandıktan sonra efendilerinin ölümünü beklemeleri, bir alternatif olarak hürriyete kavuşma yolu olarak öünümüze çıkmaktadır. Yani köle eğer kadın ise o zaman efendisi ile cimâ edecek ve bir çocuk dünyaya getirecektir. Daha sonra da efendisinin ölümünü bekleyecektir.

Sözün kısası İslam hukuku hürler ve köleler olmak üzere iki ayrı hukuktur ve kölenin hürriyetine kavuşması neredeyse imkansızdır.

Konuya bir de hadisler açısından bakalım.

Kütüb-i Sitte : Ağacı Ve Köleyi Satmak bölümü

Hadis No : 0379
Ravi: İbnu Ömer
Tanım: Hz. Peygamber (sav)'ın şöyle sölediğini işittim: "Kim döllemesi yapılmış bir hurmalık satarsa (bir başka rivayette satın alırsa) bunun meyvesi satana aittir. Satın alan kendisinin olacak diye şart koşmuşsa o hariç (bu durumda meyve müşterinindir). Kim de bir köle satarsa, kölenin malı satanındır, burada da satın alan "benim olacak" diye şart koşmuşsa o hariç, bu takdirde kölenin malı varsa müşterinin olur."

Kaynak: Buhari, Büyu 90, 92, Şürb 17, Şürüt 2; Müslim, Büyu 77, (1543); Muvatta, Büyu 9 (2, 617); Tirmizi, B

Açıkça bu hadiste de kölenin malı olsa dahi satıldığı anda malı onun olmaktan çıkar. Alıcı ile satıcı arasındaki antlaşmaya bağlı olarak efendisinin ya da yeni-efendisinin olacaktır. Bu haliyle "kölenin malı efendisinin malıdır" demek yeterlidir.

Kütüb-i Sitte: Alım-Satımı Caiz Olmayan Eşyalar Hakkında

Hadis No : 0232
Ravi: İbnu Ömer
Tanım: Hz. Ömer (ra) buyurdu ki: "Efendisinden çocuk doğuran cariyeyi efendisi artık satamaz, hibe edemez, miras olarak da bırakamaz. Hayatta kaldığı müddetçe ondan istifade eder. Ölecek olursa cariye hür olur."

Kaynak: Muvatta, Itk 6, (2, 776)

Yukarıda bahsettiğimiz durumun hadis kaynaklarından birisi. İslam fıkıhı Kuran-sünet ve hadis üzerine binâ edilir ve hiç değişmeyen ilahi normlar oluşturur.

Kütüb-i Sitte: Hayvan Vs. İle İlgili Teferruat

Hadis No : 0322
Ravi: Cabir
Tanım: Bir köle gelerek Hz. Peygamber (sav)'a hicret etmek üzere biat etti, Resulullah (sav) onun köle olduğunu sezemedi. Arkadan efendisi onu aramaya geldi. Resulullah (sav) ona: "Onu bana sat" buyurdu ve köleyi iki siyah köle mukabilinde satın aldı."

Kaynak: Müslim, Musakat 123, (1602); Tirmizi, Siyer 36, (1596); Ebu Davud, Büyu 17, (3358); Nesai, Bey'a 66,

Bu da Muhammed'in köle alım-satımına delil teşkil eden bir hadis. Bir mümin köle karşılığı iki müşrik veya gayri müslüm köle. Daha da ötesi bu hadis Kütüb-i Sitte'de "Hayvanlar vs. ile ilgili teferruat bölümünde" yer alıyor.

Kütüb-i Sitte :Ayıp Sebebiyle Malı Geri Vermeye Dair

Hadis No : 0376
Ravi: Ukbe İbnu Amir
Tanım: Resulullah (sav) buyurdu ki: "Kölenin müddeti üç gündür. Şayet müşteri, bir hastalığa rastlarsa, herhangi bir delil ibraz etmeden köleyi satana geri verir. Üç günden sonra hastalığa rastlarsa, bu hastalığın, satın aldığı zamana ait olduğu hususunda delil ibraz etmesi gerekir."

Kaynak: Ebu Davud, Büyu 72, (3506)

Bu hadis de kölenin aynı bir eşya gibi değerlendirilişine tipik bir örnek. Bir emtia-eşya da kusur olması gibi kölede de hastalık veya kusur olabilir. Bu durumda da tabii ki, ticaret hukukunu kapsamı içindedir.

Görüleceği gibi İslam'da bırakın köleliğin kaldırılmasını bilakis kölelik apayrı bir fıkıhsal düzenlemeye tâbi tutularak kurumsallaştırılmıştır.

İslam tarihi boyunca köleliğin adeta şaha kalkmasının sebebi onun kurumsallaştırılarak adeta kökleştirilmiş olmasındandır.

Daha da beteri, bu kurumsallaştırılma "ilahi" olduğu söylenen hükümler gereği yapılmış ve bu yüzden de kaldırılması neredeyse imkansız hale getirilmiştir.

Sözün kısası, İslam uygarlıkları tarihte her döneminde (Osmanlı imp. dahil) köle uygarlıkları olmuştur.

15 Şubat 2007

FELSEFEDE TANRI KAVRAMI

Biyolojik açidan diger canlilardan farkli olmayan insanoglunun temel niteliklerinden birisi dünya-içeriligidir. Bu yetisi ile, nesneleri simgesel olarak dönüstürür ve dis dünyayi bir bilinç varligi haline getirerek, bir evren tasarimina yönelir. Bu durumda ise iki gerçekligin içinde yasar. Birisi fiziksel gerçeklik digeri de kültürel gerçekliktir. Bu nedenle insan, organik yasamin sinirlarini asan bir canli olarak, farkli bir varlik alanina açilir. Iste bu noktada da varolusunun özünü, yarattigi bu kültürel evrenin içerisinde kurar ve tanri kavramini orada bulur. Sonuç olarak olusturdugu bu "simgeler evreni" içerisinde zihinsel edinimlerde bulunan insan, inandigini bilir, bildigine de inanir. Bu durum ilk bakista bir paradoks olarak gözükebilir ancak unutulmamalidir ki inanç "anlamak için inaniyorum" diyebilen Agustinus gibi birçok düsünüre göre bilmenin baslangicini olusturan ilk basamaktir. Öyleyse inançla bilgiyi arayan insan hem nesnel hem de simgesel evrenindeki yolculugunda bilgiyi anlamaya çalismis, ona ulasmak istemistir. Iste bu bilgi arayisi da felsefi düsüncenin ortaya çikmasina uygun zemini hazirlamistir.

Bilgelik sevgisi anlamina gelen "philosophie" Yunanca bir kelimedir ve insanin hakikate ulasmak için çaba göstermesi anlamina gelmektedir. Felsefenin bu metafizik disiplinin yaninda, öteden beri, bir de "ahlak" disiplini bulunur. Metafizik varolani bilmek ister. Ahlak ise olani degil olmasi gerekeni arastirir. Kisaca söyle de denilebilir: Evrenin kaynagini bilmek isteyen teorik felsefenin yaninda, bir de insanin yürüyecegi yolu gösteren pratik felsefe yani ahlak vardir. Ancak felsefenin iki ana prensibi olan metafizik ve ahlakin yaninda bir üçüncü disiplini daha bulunmaktadir: bu da "Mantik" tir. Mantik dogru olan bilginin bilimidir. Metafizik ve ahlakta dahil her bilgi mutlaka hakikate ulasmak ister ve her bilim sürekli olarak dogru bilginin pesindedir. Burada ise kaçinilmaz bir sekilde "hakikat nedir ve nasil elde ederiz" problemi ortaya çikmaktadir. Iste felsefede, sözü edilen bu ana problemlerden olusan bir dokumaya benzemektedir.

Ilk felsefi yaklasimlar Brahma dininin Rigveda denilen en eski bölümlerinde bile karsimiza çikmaktadir. Rigveda da "Tanrilar ve insanlar yokken bu evrende acaba ne vardi" sorusu sorulmaktadir. Bu türden düsünceler ilk felsefi açiklamalar olarak kabul edilebilir. Fakat felsefe nerede ve ne zaman baslamistir sorusunun cevabi esasinda felsefenin kurallarindan dolayi belki de söyle verilebilir: "Insan nerede kendi düsüncesiyle dogmalara karsi bir reaksiyon göstermis ve inancin disina çikmak gereksinimini duymussa, o anda orada felsefi düsünce, saf ve gerçek anlamda baslamis olur" Iste bu yüzden insanligin bilinen kültür tarihinin baslangicini olusturan Sümer, Misir ve Hint felsefeleri kendini hiçbir zaman dogmalardan soyutlayamamis ve bir tür rahip felsefeleri olarak kalmistir. Kendisini bu anlamda soyutlayarak tamamen bilimsel bir biçimde gelisebilen ilk felsefe ise, Misirdan geometriyi, babilden astronomiyi almis oldugu gibi ussal düsünce tarihinin öncesinden etkilenmis olmasina ragmen, yine de eski "Yunan" felsefesidir denilebilir.

Iste bu Çaglarda yasayan ve bir din yenilikçisi olarak taninan Ksenofanes (M.Ö.575-490), daha 100 yil geçmeden kökleri Homer ve Hesiod'a kadar inen antik Ege Mitolojisinin tanri kavrami ile savasir ve Tanrilarin insanlastirildigini söyler. Bir yazisinda Homer'den sikayet bile eder. Çünkü Homer tanrilara insanlarin çirkin ve kötü davranislarini yüklemistir. Ksenofanes Tanri kavramina ahlaki bir temel kazandirmak ister. Ayrica o tanrilarin insan biçiminde tasarlanmasina da karsidir. Ona göre Tanri birdir, her seyi görür, her seyi isitir, degismez, ölümsüzdür ve soyut gücü ile evrendeki tüm davranislari ve degisimleri düzenler. Ksenofanes bu düsünceleri ile daha sonralari Eflatun ve Aristo'daki tanri kavraminin da hazirlayicisi olmustur. Görüldügü gibi Ksenofanes monoteisttir. Ancak ondaki monoteizm Hiristiyanlik ve Müslümanliktan farklidir. Çünkü onun tanri kavrami ayni zamanda panteisttir. Yani tanri bir yaratici olmayip evren ile özdestir, evrene esittir.

Eserlerini özellikle güç anlasilacak biçimde yazan Efesli Heraklit ise ilk kez rastlanan önemli bir düsünüse ulasir. Heraklit, "görünüs evreni" ile "gerçek evren"in birbirinden ayirma gerekliliginden bahseder. Görünüs evreni duyularimizla algiladigimiz evrendir. Bu evrenin gerisinde gizlenen gerçek evren ise ancak akil ile kavranilabilecek bir olgudur. Bu yüzden de ona göre her zaman akla uymali ve duyumlarimizin bizi aldatmasina kendimizi kaptirmamamiz gerekmektedir. Bu evrendeki sonsuz degisimler içinde tek sabit kalan sey, bu degisimleri yöneten yasadir. Heraklitde de panteist yaklasim vardir ancak o Ksenofanes'in aksine, Tanrinin degismeyen sabit bir varlik degil, evrendeki tüm degismelerin düzenleyici yasasi oldugunu savunur.

Ksenofanes'in kurdugu Elea okulunun ünlü temsilcilerinden olan Parmenides ise Heraklit ile ciddi görüs ayriliklarina düsmüstür. Bu durum felsefedeki ilk ve bilinçli görüs çatismasi olarak kabul edilmektedir. Parmenides, evren konusundaki düsüncelerini yalnizca akil yolu ile elde etmeyi deneyen ilk düsünürdür. O felsefe tarihinin ilk rasyonalist filozofudur. Parmenides felsefesinin temeline "Varlik varliktir, yokluk yokluktur" kuramini yerlestirmistir. Ona göre varolmayan bir seye var demeye kalkismak çeliskilidir ve bu konuda Herakliti de açiktan suçlamistir. Aslinda her iki düsünür gerçek evreni akil yolu ile kavradigimiz evren olarak görmüslerdir. Ancak iki evrenden hangisinin gerçek oldugu konusunda birbirlerinden kesinlikle farklidirlar. Parmenides'e göre aldatici olan degisme halinde bulunan evrendir. Degismeyen, sabit duran ve bir olan evren gerçek evrendir. Iste bu "BIR" tanridir yada tanri ile özdestir.

Ikinci dönemin önemli filozoflarindan olan Anaksogoras ise "bir kaostan nasil oldu da bir kozmos olustu" sorusunu sormus ve Evrendeki düzeni olusturan sebepleri arastirmistir. Ona göre nasil bir tas yiginindan ev, bir çamur yiginindan heykel olusamazsa, kaosta kozmosa kendiliginden dönüsemez. Bunun için bir plana göre çalisan yaratici zekaya gereksinim vardir. Anaksagoras evrenin bir tür mimari olarak degerlendirdigi bu güce "Nus" adini vermistir. Ona göre Nus bir tanridir. Yalniz, onun Tanrisi, sadece Evrenin bir mimari ve yapicisi olup, yaraticisi degildir. Nus bir vurus ile evreni olusturmus ve sonra sahneden çekilerek evrenin olusunu kendi haline birakmistir (Deizm). Anaksagoras, felsefede evreni dinsel bir görüsle veya teolojik yaklasimla açiklayanlarin ilki sayilir. Bu durum ise, evrenin baslangicindan günümüze kadar belli bir amaç dogrultusunda hareket ettigini
kabul etmek demektir.

Demokrit ise teolojik görüsün ziddi bir evren açiklamasinin tipik temsilcisidir. Çok ünlü bir sözü vardir: "Bu evrenden iki seyi kaldirmak gerekir, onlarda amaç ve rastlanti'dir" Demokrit kendisine kadar olan filozoflarin en maddecisi(materyalisti)dir. Çünkü ona göre gerçek, madde olan atomlardan olusur.

Sofistlerde (M.Ö. 500) özellikle insan konusuyla ilgilenmislerdir. Onlara göre simdiye kadar ki felsefe, evren konusunda tutarli bir anlayis elde edememistir. Sofistlere göre: "Ne kadar filozof varsa, evrenin yapisi hakkinda o kadar görüs vardir" Sofistlerin en ünlülerinden olan Protagoras daha da ileri gitmis ve "Tanrilar var mi yok mu bilemeyiz" demistir. Onun çok ünlü bir kuralinin oldugu söylenir. "Insan her seyin ölçüsüdür" . Protagoras için tümel bir gerçek yoktur. Olsa olsa her insanin kendisine ait inançlari vardir. O halde her görüsün karsiti olabilir ve hangisinin dogru oldugunu göstermek için tek yol vardir. Bu da karsidakini inandirabilme gücüdür. Iste hitabet bu noktada asil olandir. Nitekim sofistler gramer bilimini ilk kez ortaya koyanlardir.

Sokrat ile de Yunan felsefesi en önemli asamasina ulasmistir. Bundan sonraki felsefe akimlarinin en önemli konusu erdem ve erdemin nitelikleri olmustur. Sokrat temelde dindar bir insandir. O yasamin yüksek bir gücün kontrolünde olduguna saglam bir inanç ve bilinçle inanir. Içinden gelen sese "benim diamon'um" diyerek o kutsal gücün disinda degil içinde oldugunu belirtmistir. Onun mutluluga verdigi cevap kendisiyle gösterebildigi uyumu, erdeme verdigi cevap ise bilgidir. Peki öyleyse "bilgi" nedir. Ona göre bu noktada önemli olan disariyi yani evreni bilmek degil insanin kendi kendini bilmesidir. Belki de bu yüzden Sokratin egitim metodolojisinde ve olusturdugu diyaloglarda nihai bir son yoktur. Sorular sonu olusturur ve sentez kisinin kendisine birakilir. Sokrat'in yolunu takip eden sonraki düsün akimlari da "kendini bil" varsayimini rehber edinmislerdir.

Kendisini Sokratin mantiksal devami sayan Eflatun (Platon M.Ö 427-347)içinse iki evren vardir. Bu iki evren gerçek evrendir. Biri; sürekli var olan ve yok olan, algilanabilen, nesnelerin sürekli degismek zorunda oldugu evren; ötekisi baslangici ve sonu olamayan idelerin ya da ideallerin evreni. Eflatun'a göre bilmek, ideler evrenini ve bu evrende hüküm süren yasalari tanimaktir. Duyular evrenini de ancak ideler evrenine katildigi ölçüde bilmek mümkündür. Eflatundan sonra Yunan felsefesinin klasik dönemindeki ikinci büyük düsünürü olan Aristo (M.Ö 384-322) iki bin yil boyunca bati uygarligina hakim olmus ve dönemin temel görüslerini olusturmustur. Ona göre bilmek, objeleri tek tek tanimak olmayip, bu objeleri bir de "genel bir kavram altinda toplamak" demektir. Eflatunun tersine, Aristo'ya göre genel kavramlar tek objelerin kendisinde gizlidir. Aristo'nun deyimiyle doga yada canli güç "bir mimardir" çünkü doga yaratabilendir. Bu benzetmenin aslinda özel bir anlami da vardir; ki o da mimarin belli bir plan ve amaca göre çalismasindan dolayidir.


Romali Philon (M.Ö 25-M.S.50?) ise Platonun idelerini "Tanrinin ruhunda gizli olan" seklinde yorumlamistir. Philon, Platocu felsefeyle Tanrinin elçisi olan Musa'nin hermetik kökenli ögretisini birlestirmis ve böyle bir denemeyle din ile felsefeyi ayni potada eritmek istemistir (yeni Eflatunculuk). Bu girisim daha sonralari üç semitik din içinde benimsenip irfan yada gnosis ögretisi olarak yer almistir. Hermetik ögretinin Philon sonrasi döneminde Ibrani kabalasi yaziya dökülmüstür. Ayrica bu dönem, Museviligi oldugu kadar Islam Tasavvufunu da derinden etkilemis, özellikle Ibn-Arabi, varlik birligi yada vahdet-i vücut kurami ve yöntemiyle hem
felsefe, hem de tasavvuf da önemli bir etki olusturmustur.

Antik Ege uygarliginin ardindan felsefe, genelde yeni dünya dini Hiristiyanligin etkisi altina girmistir. Bu dönemde felsefenin islevi, dinin dogmalarini temellendirmek ve savunmak olmustur. Antik çagin iki düsünürü Platon ve Aristotelesin düsünceleri bir yandan resmi ideolojiye dönüsürken, diger yandan da ilginç bir sekilde yasaklanmistir. Orta çagdaki bu Skolastik felsefe anlayisi, tek ve asil gerçegin Tanri oldugunu, Dünyanin ise gerçek olmayan bir gölge oldugu savini egemen kilmistir. Dolayisiyla dogmalar, tanrisal düsüncenin mantiksal sonuçlaridir. Bir baska deyisle inanç akilla dogrulanmalidir. Dönemin düsünürlerinden Scottus Eriugena'ya (833-880) göre tanri real töz yani asil gerçekliktir. Olgusal ve evrenseldir. St. Anselmus (1033-1109)'un "Monologion" adli yapitinda Tanri, adalet, iyilik, bilgelik ve mutlulugun kendisidir. Gerçek üstüne (De Veritate) adli yapitinda ise Tanrinin varliginda yogunlastigini ve birlige ulastigini ileri sürmüs, çoklukta tekligin bulundugunu ortaya atmistir. Aquino'lu Thomas'a göre ise Tanrinin düsünceleri en son olgusal nesnelerin kendileridir ve bu durumda Tanri kendinde gerçekliktir. Fakat Thomas'a cevap çok geçmeden Iskoçyali Duns Scotus (1224-1274)'dan gelmistir; "Felsefenin araci olan us, vahiyle gelen Tanri bilgisini dogrulayamaz". Iste bu tutum Tanribilimi'ni yada Teolojiyi bir "bilim" olmaktan çikarmis ve skolastik dönemin kapanisini hazirlamistir. Bu durum ise Tanribilimin ussal verilerle temellendirilme çabalarinin basarisiz kalisinin kabulü anlamina gelmis ve Yeniçag yada Rönesans'in ussal ve bilimsel düsünceyi öne çikardigi dönemin baslamasina neden olmustur.

Bu dönemde Descartes "Kuskulandigim hiç bir sey gerçek degildir, ancak kuskulaniyor olmamdan kuskulanamam, bunun için kusku düsüncemin kaynagidir" diyerek, ilk gerçek düsüncenin "kusku edimi" oldugu sonucuna varmistir (Septizm). Ona göre kusku üzerine kuskulanmak bilinçlenmektir. Bilinçlenmis kusku ise özünde bir elestiridir ve giderek yargilari olusturur. Kant ise kuramsal usun elestirisinde, gerçegin yalnizca fenomenler düzeyinde bilinebilecegi sonucuna varmis ve ancak böyle bir bilginin güvenilir oldugunu ileri sürmüstür. Ona göre bundan ötesi metafiziktir ve inancin konusu olur.

Hegel'de elestirinin elestirisini yapar ve elestiriyi asmak için senteze gitmek gerektigini söyler. Ona göre bir nesneyi bilmek, onun olus süreçlerini, bir kavrami bilmek ise onun kültür süreçlerini bilmektir. Akil ile doga, ya da bilen ile bilinen özdestir, çünkü her ikisi de akildir ve ayni yasalarla devinirler. Iste bu nedenle, aklin dis dünyayi kavramasi aslinda kendini kavramasi, kendini bilmesidir. O halde gerçek ussal olandir ve ussal olan da gerçektir. Bu söylem ise su sonucu dogurur; "Algilarimiz, tasarimlarimiz ve kuramlarimiz nesnel gerçege uygun olduklari oranda hakikat olurlar"

Rönesans'la baslayan teolojiden arinma ugrasisi, Aydinlanma sürecinde felsefenin yeniden kendi bagimsizligini kazanmasiyla sonuçlanmistir. Deistlerle birlikte ortaya çikan sekülerizm ise 16.yy'da Romantik deistlerin elinde dinsel yasamin elestirisine dönüsmüstür. Onlar tanrinin yalniz akil yoluyla bilinebilecegini söylemislerdir. Aydinlanmanin içeriginde "insan nedir" sorusuna verilen yanitlar ise Hümanizm, akilcilik ve evrenselcilik evrelerini ortaya çikartmistir.

Felsefe ile teoloji arasindaki problem, aslinda farkli tasarimlarin sonucunda olusan tanri kavramlarinin çatismasi degildir. Kuralci inanan ile filozofun din üzerine farkli seyler söylemeleri; tanri kavramina farkli bakmalarindan degil, insanin tanri ile iliskisini nasil yapilandiracagina dairdir. Felsefe tanriya aklin yetileri içinde bakmaya çalisir. Kimi zaman bilgiyi anlamak için inanci sorgular, kimi zaman ise bilgiyi sorgulayarak bilinçli bir inanci arzular. Kisacasi özünde felsefe tanriyi istemektedir.

Görülecegi gibi Antik Ege (Grek) felsefesinin temel problemleri bugünde felsefenin temel problemlerini olusturmaktadir. Insan hala bir yandan evren karsisindaki konumunu belirlemeye çalisirken; bir yandan da, kamusal yasam içinde birey olarak varligini tanimlayip, varolusunu anlamlandirmaya çalismaktadir. Referanslari nereden alirsa alsin, kavramlari kuran gene insan zihnidir. Iste bu zihin sorulari sorabilmis olmasina ragmen tüm çaglarda süregelen o arayisina devam etmekte ve yanitlari hala aramaktadir.

14 Şubat 2007

Muhammed'in Köleleri

Bu aşağıdaki liste ağırlıklı olarak Prof. Dr. Celal Yeniçeri'nin "Hz.Muhammed ve Yaşadığı Hayat" isimli kitabından derlenmiştir. Doğrusunu söylemek gerekirse böyle bir listeyi bu kadar derli toplu bir şekilde başka bir kaynakta (Tabii 2. el kaynak olarak) bulmak mümkün değil. Bu yüzden bu çalışma bence takdire şayandır kendisini tebrik ederim. Yorum kısımları bana aittir ve bazı ufak eklemelerim de olmuştur zaten okuduğunuz da bunu farkedeceksiniz.

Kadın köleleri (Cariyeleri)

1-- Emetullah: Sadece hizmetçi olarak gösteriliyor

2-- Ümeyme : Muhammed'in abdest alma işlerine bakıyor

3-- Bereket (Ümm-ü Eymen) : Muhammed'e babasından miras olarak kalmış ve ona dadılık yapmış. Muhammed onu Zeyd b. Harise ile evlendirmiş ve ondan Üsame'yi doğurmuştur. İlginç olan Ümmü Eymen'in Zeyd ile evlendiğinde oldukça yaşlı olmasına rağmen ondan bir çocuk dünyaya getirmesi. Zeyd yaşlı hanımı Ümmü Eymen'den nasıl bir çocuk yaptı anlamak mümkün değil. Çünkü Ümmü Eymen Muhammed'e dadılık yapmış . Muhammed onun için "annemden sonraki annem" demiş. Zeyd Muhammed'in üvey oğlu, Ümmü Eymen'de annesi gibi kabul ettiği baba mirası köle-dadısı. Aradaki yaş farkı had safhada...

4-- Hadra : Hakkıda fazla bilgi yok. Azad edildiği söyleniyor

5-- Huleysa: Muhammed'in hanımı Hafza'nın mevlâsı (bu kelime bazı yerde köle bazı yerde azadlı köle veya hizmetçi, sırdaş, dost vb. anlamlar veriyor)

6-- Havle: Muhammed'in hizmetçisi (evinini süpürüyormuş)

7-- Rezine (veya Ruzeyne): Muhammed'in Hayber'de ganimet olarak esir alıp evlendiği yahudi asıllı eşi Safiyye'ye ait. Birinci sıradaki Emetullah'ın annesi aynı zamanda.

8-- Radva: Hakkında bilgi yok sadece isim olarak geçmiş

9-- Saibe: Bilgi yok..

10--Sedise: Hafza'ya ait olduğu söyleniyor

11--Sellâme : Muhammed'in cariyelerinden Marya'dan olan oğlu İbrahim'e dadılık yapmış

12--Selmâ: Muhammed'in bir defada azad ettiği dört kölesinden birisi. İbn-i Kesir'e göre aile içinde önemli bir yeri varmış. İyi bir ahçıymış ve Muhammed ile çarşıya da çıkarmış. Hakkında geniş bilgi var ama burada yazmaya gerek yok.

13--Şirin el-Kopti: Muhammed'in çocuk yaptığı cariye Marya'nın kızkardeşi. Mısır kralı Muvakkıs tarafından hediye olarak gönderildi. Muhammed de onu ünlü şairi Hasan b. Sabit'e hediye olarak vermiş.

14--Unkûde: Aişe'ye ait bir cariye

15--Meymune bint Sad: Muhammed'in azadlı cariyelerinden. Pek çok hadis rivayet etmiş

16--Meymune bint Uneyse : Muhammed'in azadlı cariyelerinden

17--Dumayra : Muhammed'in bir defada azad ettiği dört kölesinden birisi.

18--Ümm-ü Ayyaş: Muhammed onu Osman ile evlendirdiği kızına vermiş.

19- Meymune b. Ebi Abis: Bilgi yok

20--Marya el-Kopti (zevce cariye): Mısır kralı Muvakkıs tarafından hediye edildi. Muhammed'in zevce-cariyesi ondan bir çocuğu oldu adı İbrahim.

21- Nefise (zevce-cariye): Muhammed bir ara Zeyneb'ten üç aylığına ilişkiyi kesiyor. Üç ay sonra onunla barışınca Zeyneb kendisine bu cariyeyi hediye ediyor. Bu cariyenin güzelliğinden dolayı Muhammed ona "nefis" anlamına gelen "nefise" (yani 'nefis'in dişil olanı) ismi veriyor .Muhammed onu cinsel amaçlı olarakta kullanıyordu.

22- Cemile (zevce-cariye): Bir harpte ganimet olarak hissesine düşüyor ama hangi harp olduğu belli değil imiş (Bence Kureyza esirleri arasındaydı) Muhammed onu da cinsel ihtiyaçları için kullanıyordu. Tarihçiler bu konuda ittifak etmişlerdir.

Not 1: Kureyza baskınında Muhammed Kureyza kabilesinin erkeklerinin boyunlarını vurdurmuş kadınlarınıda esir almıştı. Muhammed'in payına 1/5 humus hissesi olarak 150-200 civarında kadın ve çocuk ganimet olarak düşmüş Muhammed de onları Şam esir pazarında sattırıp onların parasıyla savaş için at ve silah almıştır. (Not: Anneler ve çocukları ayrı ayrı satılmış ve çocuklar hem annesiz bırakılmış hem de köle olarak meçhul bir yaşama itilmiştir; akîbetleri bilinmemektedir. Zannımca ufak yaştaki kız çocukları yeni sahiplerinin cinsel istismarına uğramıştır.)

Not 2: Kureyza'da esir alınan Reyhane'yi bu listeye dahil etmedim çünkü onu Muhammed'in hanımları listesinde Tabii Reyhane'nin cariye olarak mı kaldığı yoksa Muhammed'in hanımı mı olduğu daima tartışmalı bir konu olmuştur. Prof.Dr. Celal Yeniçeri onu zevce-cariye olarak değerlendirmiş.

Erkek köleleri

1-- Usâme: Zeyd'in oğlu. Bu listeye dahil edilmeyebilir. (Prof. Celal Yeniçeri almış) tabii Zeyd yaşlı hanımı Ümmü Eymen'den nasl bu çocuğu yaptı anlamak mümkün değil. Muhammed son günlerinde Usame'yi islam orduları başkomutanlığına getirdiğinde yaşı 18-19 idi.

2-- Eslem: Gazvelerde Muhammed'in eşyalarını taşıyormuş.

3-- Enese b. Ziyad: Bedir ve Uhud harbinde Muhammed'in mevlası olarak yer lmış

4-- Eymen : Ümmü Eymen'in oğlu Usame'nin anadan bir kardeşi .Muhammed'in abdest suyunu hazırlarmış. Hüneyn savaşında ölmüş

5-- Bâzam : Bilgi yok. Adı Tahman olarak da geçiyormuş

6-- Sevbân: Seferde olsun pazarda olsun Muhammed'in yanından hiç ayrılmazmış. Daha sonra Humus şehirne yerleşmiş ve Hicri 54 yılında orada vefat etmiş.

7-- Huneyn: O da Muhammed'in abdest alma işlerine yardımcı olur ve su temin edermiş. Ondan kalan suyu da sahabeye takdim edermiş.

8-- Zekvân: Bilgi yok..

9-- Râfi (Ebu Râfi): Muhammed'in Benü Nadir arazilerindeki kahyası olarak görev yapmış.MuhammedE turfanda meyve ve zebzeyi buradan o getirirmiş

10- Rebâh: Muhammed'i ziyaret edenlerle ilgilenirmiş.

11- Ruveyfa: Kendisi hakkında bilgi yok.

12- Zeyd b. Harise: Çok aşina olduğumuz bir isim. Kuran'da bile ismi geçiyor. Muhammed'in hanımı Zeyneb'i aldıktan sonra sürekli komutan olarak sefere çıkarttığı eski kölesi, sonraki üvey oğlu ve başkumandanı

13-- Zeyd Ebu Yesâr : Bilgi yok

14-- Sefîne: Muhammed'n hanımı Ümmü Seleme'nin kölesi. Asıl adı Mehran. Muhammed'e hizmet etmesi şartı ile Ümmü Seleme onu azad etmiş. Gazve ve seriyyelerde eşyaları onun sırtına yüklerlermiş.

15-- Selmanu'l Farisi: Muhammed onu ehl-i beytine dahil etmiş. Hendek savaşında hendek kazılması önerisi ondan gelir. Oldukça ünlü bir isimdir. Heryerde detaylı bilgi bulabilrisiniz.

16-- Şakrân : Muhammed'e babasından miras olarak kalmıştır. Mureysi (Ben-i Mustalık) gavzesinde elde edilen ganimetlerden yolda dökülenleri toplamakla görevlendirilmiş.

17-- Dumayra: Cahilliye öneminde köle yapılmış. Muhammed onu satın alıp azad etmiş.

18-- Tahmân (Mervan): Muhammed'in Hayber'deki arazilerine bakan kahya-kölesi

19-- Ubeyd: Bilgi yok

20-- Fadâle Yemani: İsmi İbn Hazm tarafından halife II. Ömer için hazırlanan listede geçiyormuş.

21-- Kafîz: Bilgi yok

22-- Kirkere: Savaşlarda Muhammed'in eşyalarını taşıyormuş. Ganimetlerden elbise çaldığı için Muhammed trafından cehennemlik olarak etiketlenmiş.Sahih hadis kaynaklarında geçer bu olay.

23-- Keysan: Muhammed'in azadlı kölesi. Muhammed onu azad ettikten sonra mevlası olarak zekattan bir şe yiyemeyeceğini söylemiş.

24-- Mebur el-Kopti: Mısır kralı Mukavkısın Muhammed'e hediye ettiği 3 kardeşten erkek olanı.

25-- Midam: Hayber ganimetlerinden mal aşırması nedeni ile Muhammed tarafından ölüm cezasına çarptırılmış ve cezası infaz edilmiştir.

26-- Nâfi: Bilgi yok

27-- Nufay: Cemel ve Sıffın harplerine katıldığı söyleniyor ama Muhammed'in yanındaki pozisyonu belli değil.

28-- Vâkıd: Bilgi yok

29-- Hürmüz Ebû Keysân: Bedr savaşına katılmış. Muhammed onu azad etmiş ve zekat malından yiyemeyeceğini söylemiş

30-- Hişâm: Bilgi yok

31- Yesâr: Gatafan ve Süleym harbi sırasında Muhammed'in eline geçmiş. Güzel namaz kıldığı için Muhammed onu azad etti. Muhammed'in zekat sürülerinin çobanlığını yapıyordu. Ureyne kabilesinden bazı kimseler tarafından gözleri oyularak vahşice öldürülmüş daha sonra da Muhammed onlara misilleme olarak aynı işleme taabi tutmuştur. (Not: Maide 33 ayetinin bu olay nedeni ile indiği (!) söylenir)

32-- Ebû el-Hamrâ: Muhammed'in hizmetçisi olarak geçiyor ama ne hizmetinde bulunduğu belirtilmiyor.

33-- Ebû Seleme: Muhammed'in çobanı

34-- Ebû Safiyye : Bilgi yok

35- Ebû Dumayra: Daha önce adı geçen Dumayra'nın babası. Cahilliye döneminde köle yapılmış ve daha sonra Muhammed tarafından satın alınmıştır.Muhammed daha sonra onu ehl-i beytine almıştır.

36- Ebû Ubeyde : Azadlı köle. Ahçılık yapıyormuş

37-- Ebû Asîb: Azadlı köle olarak geçiyor.

38-- Ebû Kebşe Süleym el-Enmârî: Uhud ve sonraki diğer harplere katılmış. Muhammed'den çokca hadis rivayet etmiş.

39-- Ebû Muveyhibe: Ben-i Mustalık gazvesinde Aişe'nin devesini sürenlerden. Zannımca o da Aişe'nin kölesi idi. Muhammed onu daha sonra azad etmiştir.

Hürlerden hizmetçileri

1--Enes b. Malik
2--Esla b. Şerîk
3--Esma b. Harise
4--Bukeyra
5--Bilal b. Rebâh el Habeşî
6--Habbe ve Sevâ
7--Zu-Mıhmar
8--Rabî'a b. Ka'b el-Eslemi
9--Sa'd
10--Abdullah Revâha
11--Abdullah b. Mesûd
12--Ukbe b. Âmir
13--Kays b. Sa'd
14--Mugîra b. Şu'be
15--Mikdâd b. Esved
16--Mûhacir
17--Ebu's-Sehm
18- Ebu Bekr : İlginç ama İbn Kesir onu da Muhammed'in hizmetçisi olarak göstermiş

Not: Bu yukarıdaki "hür hizmetçiler"le ilgili bilgilere girmiyorum istediğiniz kadar çok bilgiyi internette bulabilirisiniz

Toplam: 22+ 39+18 =79 köle

Bu konuda en geniş bilgi İbn Seyyidi'n-Nas (Seyiddünnas)'da. Toplam 53 erkek köle 15 cariye ve 18 sahabelerden hür hizmetçi ismi geçiyormuş. (Bu bilgi Arif Tekin'de geçiyor)
İbn-i Kesir'in (el-sira) siretinde de Muhammed'in kölelerinin 40 kadarınının ismi hayat hikayesi dahil verilmekteymiş.
İbnu'l Kayyum da ise 45 köle ismi geçiyormuş.
İbn Sad (ö. 230) ise sadece 17 köleden bahsediyormuş.
Ayrıca;
Hammâd (ö 267 h. )---Teriketû'n Nebi
Hakim-Müstedrek
Moğultay-el-İşare
İbnu'l Cevzi-Telkih bu konuda kaynaklar arasında.

09 Şubat 2007

Peygamberlikte Dikiş Tutturamayanlar !

Muhammed'in ve İslam'ın ortaya çıkmasının hemen öncesinde nasıl bir ortam vardı,bunu irdeliyoruz.

Bu konumda Araplarda hakim olan putperestlik dini idi.Diğer dinler komşular vasıtası ile belli bölgelerde etkilerini gösterseler de,Mekke ve Hicaz da bu dinlerin hiç biri yerleşememişti.Kabe o zaman da İbrahim'in tapınağı olarak biliniyordu ve kutsaldı.Savaşa gidenler,başlarını kazıtarak Kabe'yi ziyaret ederdi.Yarımada'nın çeşitli yerlerinde Kabe'ye benzer yüz kadar daha tapınak vardı,onların da etrafı tavaf edilir ve kurbanlar kesilirdi.Kureyşlilerin Mekke dışında Kabe ye ek olarak Batn-ı NAHLE'de,Uzza tapınağı vardı ve bakımı Süleym kabilesine aitti.

Araplar o dönemde cinlerin varlığına da inanır ve onları Allah'ın kızları sayarlardı.Lat Uzza ve Menat ta birer cin bulunur ve bunların konuştuğuna inanılırdı.Diğer monoteist dinler kulaktan kulağa yayıldıkça Araplar da artık bu put olaylarına eskisi kadar rağbet etmiyorlardı ve geniş kudretli bir Tanrı fikrini daha mantıklı buluyorlardı.

Tanrılara,yani putlara olan bağların zayıflaması Arap toplumunun zayıfladığını akla getirmemeli,çünkü Araplar da bağlar ve birlik din değil kan yolu ile kurulmuştu,yani akrabalık şeklinde.

Artık yazılan şiir ve kitabelerden anladığımız kadarı ile Araplar Tanrılar'ın üzerinde olan bir Allah fikrini benimsemeye başladılar ve hatta Allah üzerine yemin etmeye ve Allah içeren isimler almaya başladılar.

Bu bağlamda Kuran daki 'Biz putlara ancak bizi Tanrı'ya yaklaştırsınlar diye tapıyoruz' ayeti de bu durumu teyit etmektedir.

Araplar da daha önce Tanrı'nın özel bir adı yoktu,her kabile kendi Tanrısını kastederek Rabbimiz yani efendimiz veya İlahımız derdi.Farklar putlardan geliyordu, mesela Sakiflerin Rabbinin müennesi el-lat tı,başka kabileninki farklı olduğu için Rab'den kasıt da farklıydı.Allah kelimesine geçilmesi ile bir anlam bütünlüğü, işaretlenmiş ve özel bir Tanrı ,Tek Tanrı kavramı ortaya çıktı ve gelişti.

İslamiyetten hemen önce Araplar kainatı kuran ve düzenleyen tek bir Tanrı'ya hükmetmişlerdi fakat bu yetmiyordu,onunla bir bağ kuramamışlardı ve bir din oluşturamamışlardı.İsa ve Musa dinleri vardı ama Araplar onlara pek yanaşmıyordu, çünkü Musa dini milli bir dindi,yahudi dini idi ve İsa dini ise zulum altında olan fakir Araplara diğer yanaklarını çevirme veya sabır ve tahammül tavsiye ettiğinden,milli akidelere ters düşüyordu.

Aynı zamanda Araplar diğer dinlere karşı oldukça lakayt idiler,aynı kabile içinde farklı dini inançlar huzursuzluğa yol açmadığı gibi,Kabe'nin bile direkleri üzerinde Meryem ve oğlu İsa'nın resimleri bulunmasına kimse ses çıkarmıyordu.İşte bu sebeble mekkeliler Muhammed'e de ilk zamanlarda ses çıkarmadılar ancak putlara hucum başlayınca,Mekke'nin artık iktisadi merkez olmayacağını düşünen Mekkeliler İslamiyete cephe aldılar.

Arabistan'a sızmış olan dinler arasında Mandeenler ve Harran Sabiileri olarak ikiye ayrılmış olan Sabiiler vardı.Mecusilik yani Zerdüşt dini İran dan sızmıştır,daha çok Oman Bahreyn ve Yemen de etkisi vardı.Musevilik münferit yerlerde egemenlik kurmuştu bunlar Hayber,Teyma,Yesrip ve Fedek vahalarıdır.Hristiyanlık ise hristiyan esirler ve Habeşistan,Suriye'ye gidip gelen şarap tüccarları sayesinde sızmıştır.Yarımadada hristiyanlık en büyük zaferini Necran da kaydetti.

Muhammed den önce Mekke Taif ve Medine'de putperestlikle tatmin olmayan bir takım insanlar belli araştırmalara girmişti,Tevrat ve İncil'i de inceleyen bu kişiler kendilerine Hanif demekteydi.Bunlar özellikle ataları ve Kabe'nin kurucusu gördükleri İbarahim'in dinini araştırıyorlardı.

En meşhur Hanifler,Varaka bin nevfel (Hz Hatice'nin amcasının oğlu) Osman Bin Huveyris (Bu da aynen) Ubeydullah Bin Cahş (Muhammedin hala oğlu,Zeynep'in ağabeyi,ve yine Muhammed'in karısı olan Ümmü Habibe'nin ilk kocası) Zeyd bin amr bin nevfel.

Bu dörtlü çete oldukça fazla faaliyet yapmıştır.Varaka Muhammed'e görünen meleğin Cebrail olduğunu söyleyerek onun peygamberliğini müjdeleyen ve yayan şahıstır.

Bu dörtlü İbrahim dinini araştırmak üzere ayrı ayrı ayrı yönlere seyahat kararı alırlar.Ubeydullah gittiği yerde Hristiyan olur ve kalır.

Şimdi gelelim Muhammed zamanında ortaya çıkan ama başarısız olan diğer peygamber adaylarına

Sonuçta birçok insan ortaya atılarak Peygamberlik iddiasında bulundu. Bazılarıda çevreleri tarafından iteklendi. Bunların çevresinde hemen bir kitle oluşuyor,en azından kendi kabilesince destekleniyordu.

'Peygamber' gelen kabile hemen diğer kabileler üzerinde maddi,manevi menfaat tesis etme çabalarına girişiyordu.

Bu sözde Peygamberlerin içinde bazıları gerçekten uzun süre tutundular.

Fakat sonuçta hepsinin foyaları ortaya çıktı ve hiçbiri dikiş tutturamadı. Bir tanesi hariç ! Bu konu hakkında, İslam Tarihi Doçenti olan ve haince bir suıkast ile katledilen Bahriye Üçok'un çalışmalarından bir kesit sunmaya çalışacağım.

Esved ül - Ansi

Yemen Bölgesinde oturan Ans kabilesine mensuptu. Samiler'de kahinler ve peygamberlerin Peçeli dolaşma geleneğine uygun olarak Peçe ile dolaşırdı. Kahinlik eder,güzel konuşurdu.Halkı etkiler,özellikle marifetli eşşeği ile sergilediği çeşitli hokkabazlıklar çok beğenilirdi.

Bir Rivayete göre, Bir gösterisinde 100 kadar hayvanı bir çizgi üzerine dizer ve sırayla mızraklar, Hiç bir hayvan çizgi dışına kımıldamaz. Ve Halk çok etkilenir.

Hicret'in 10.Yılında Peygamber'in Veda Haccından dönerken hastalandığı haberi toplumda yayılmıştı.Sessiz çalışan Esved bu haberi alınca Peygamberliğini ilan etti.

Kendine 'Rahman ül Yemen' adını vererek,kahinlerin kıyafetine büründü ve Rahman adına konuşmalar yapmaya başladı.

Ans,Zebid,Üded ve Mezhiç kabileleri onun Peygamberliğini kabul etti.Hatta Necran bile birtakım kolaylıklar göstermeyi kabul etti.

Esved büyük bir isyan başlatmış ve bu isyan tüm Güney Arabistan'a yayılmıştı. Buna karşı Muhammed hasta yatağından bu bölgeye,Emir ve tavsiye mektupları göndererek isyanı bastırmaya çalışıyordu.Muhammed Yemen deki Ebna'lara bir elçi göndererek Esved'e savaş açmalarını istedi.

Bu arada Benül Harisler ve Kinde halkı islamiyetten dönerek Esved'e katıldı. Böylece güçlenen Esved Necran'ı zaptetti.San'a ya ilerledi orayı da alarak,Şehr Bin Bazan'ı öldürdü ve adet olduğu üzere karısı Merzubane Azad ile evlendi.

Ve Esved,Hadramvi bölgesi sınırından Taif vilayetine ve Bahreyn bölgesinden Aden'e kadar olan bütün toprakları eline geçirdi.Daha sonra Aser,Şerce,Galafika,El Cend ve Aden'i hükmü altına aldı.

Esved ül-Ansi'nin sonu

Esved geniş topraklara hükmediyordu ve Zafer sarhoşluğu içinde idi.Ebnaların idaresini Komutanlarından Firuz ve Dazaveyh'e vermişti. Ne var ki bu komutanları ve Kays'ı küçümsemeye,horlamaya başladı.Bu sırada Muhammed'in memurlarıbdan olan Muaz Bin Cebel,Sekun kabilesinden Müslüman bir kadınla evlenmişti,ve kabile içinde güçlenmişti.

Muhammed,Muaz'a bir mektup göndererek,Esved'in öldürülmesini istedi.Muaz harekete geçti,ve Esvaed'in kendini öldürteceğinden korkan Kays'ı yanına çekmeyi başardı.İşbirliği genişlemişti,aralarına Esved'in karısı Azad'ın amcaoğlu Firuz'u da aldılar.Esved'i savaş ile yenemeyeceklerinden,tuzağa düşürerek öldürmeyi planlıyorlardı.

Firuz,Azad ile ilişki kurdu,ve Azad kocasını öldürmüş bulunan Esved'e karşı onlarla işbirliği yapmayı kabul etti.

Firuz saraya girdi ve Esved durumdan şüphelenmeye başladı.

Bir meydanda,getirttiği inek ve develeri mızraklayarak bir gösteri yaptıktan sonra,Vahiy duymak için kulağını yere yapıştırıp bir süre bekledi,

Sonra topluluğa dönerek

'Yanımda bulunan melek,'Kays asidir,onun başını kes' diyor' dedi,yine başını yere koyup dinledi ve bu sefer de,

'Ey Esved,Firuz asi ve azgınlardandır,onun sağ elini ve sağ ayağını kes' dediğini haber verdi.

Artık vakit kalmamıştı. O gece,Esved'in karısı Azad,Firuz'u saraya alarak yatak odasına sakladı.

Firuz da Kays ve diğerlerini içeri sokarak,Azad'ın yanında uyumakta olan,Esved'in kafasını kestiler.

Esved öyle şiddetli bir böğürtü çıkarmıştı ki,Şüphelenerek gelen muhafızlara, Azad 'Peygambere vahiy geliyor' diye seslendi.

Daha sonra şehrin en yüksek kalasına çıkarak Veber'e ezan okuttular ve toplanan kalabalığın önüne Esved'in kafasını fırlattılar.

Böylece Esved tarftarları kaçarak dağıldı. Fakat bu arada muhtelif rivayetlerde,bu olaydan 1 veya 5 gün sonra Muhammed'in de öldüğü bildirilmektedir.

Yani Esved tam zamanında öldürülmüştü. Eğer önce Muhammed ölseydi,Esved belki de doğacak kargaşa ortamında çok daha güçlenecek ve belkide,

Dinler dahil tüm Tarih değişecekti.

Müseylimet ül Kezzab

Yemame,Necid'in güneydoğusunda,Bahreyn'in batısında idi,ziraatçilikle rahatça geçinebiliyor ve Hanife kabilesinin kontrolunde bulunuyordu.

Hicretin 8.yılında Hevze ölünce, Müseylime,Beni Hanife'nin hükümdarı olmuştu.

Müseylime,zengin topraklara ve nüfus çokluğuna sahip bulunan Yemame'nin Muhammed'in nufuzu altına girmesini önlemek amacıyla,Muhammed gibi yeni bir Dinin,müjdecisi olduğunu ilan etti ve Kuran'a nazireler söylemeye başladı.

Hicret'in 10.yılında şöyle bir mektup kaleme aldı;

'Tanrı elçisi Müseylime'den,Tanrı elçisi Muhammed'e mektuptur.Sana esenlikler dilerim. Ben Peygamberlikte sana ortak edildim.Yeryüzünün yarısı bize,yarısı Kureyşlilere aittir,fakat Kureyşliler adaletle hareket etmezler'

Hz. Peygamber mektubu okumuş ve gelen elçilere, “Siz ne diyorsunuz?” diye sormuştur.

Onlar da aynı cevabı verince: “Eğer elçiler öldürülmez kaidesi olmasaydı, sizin boynunuzu vururdum...” demiştir.

Daha sonra da, Müseylime’ye bir mektup yazmıştır. Bu mektubun metni bazı tarihlerde yer almakta, fakat orijinali elde bulunmamaktaydı. Bu tarihî vesika Topkapı Sarayı Müzesi’nin Mukaddes Emanetler Dairesi’nde ortaya çıktı.

Hicretin 10. yılının sonuna doğru Hz. Peygamber tarafından Übeyy b. Kaab’a yazdırılıp Müseylime’ye gönderilen bu mektubun Türkçesi ise şöyledir (son cümle tam olarak okunamamıştır.):

“Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla;

Allah’ın Resulü Muhammed’den yalancı peygamber Müseylimet-ül Kezzab’a; Selâm hidayete tâbi kimseler üzerine olsun. Bundan sonra, bilesin ki; Yeryüzü Allah’ındır. O’nu kullarından dilediğine ihsan eder. Hüsn-ü akıbet ise muttakilerindir. (Allah’tan korkan mü’min kullara aittir). Sen ve beraberindekiler eğer tevbe ederseniz, Allah da seni ve seninle beraber tevbe edenleri affeder.’ Allah Resul Muhammed.

Peygamber'in,Yemame halkına öğretmen olarak gönderdiği,Reccal bin Unfuva, Müseylime ile çok iyi arkadaş olmuştu. Ve Tanrı'nın Müseylimeyi, Muhammed'e ortak ettiğine tanıklık ediyordu.

Bazı araştırmacılara göre ise 'Yemame'nin Rahmanı' denilen Müseylime, Muhammedden 20 yıl önce Peygamberliğini ilan etmişti.

Hirscheld ve FrantsBuhl,İbn İshak'tan rivayet edilen 'Biz şuna kani olduk ki, bunları sana Yemen'de Rahman denilen bir adam öğretiyor, fakat biz Rahman'a hiç bir zaman inanmayız.' cümlesine ve 'Allah benim de sizin de Rabbinizdir,Ona tapınız, doğru yol işte budur' ayetine dayanarak bu iddiada bulunmaktadır.

Margoliuth ise,Muhammed'in Müseylime'yi taklit ettiğini öne sürmüştür.

Hicret'in 10.yılında Muhammed hastalanınca,Müseylime etrafına kalabalık bir ordu topladı, Muhammed'in elçilerine rağmen,Müslüman ahalide Müseylime saflarına geçmeye başladı.

Muhammed ölünce Müseylime iyice cesaretlenmişti.

Müseylime, Hz. Ebubekir zamanında öldürülmüş ve Allah sadece Arabistan’ı değil, yeryüzünün yarısını Hz. Muhammed’e inananlara ihsan etmiştir.

Müseylime'nin 'Vahiy' lerinden örnekler

Tohum ekerek, Ekin yetiştirenler,
Ekinleri biçenler, Buğdayları savuranlar,
Sonra öğütenler, Onlardan ekmek yapanlar,
Bu ekmekleri ufak,ufak doğrayarak, Et suyunda ıslatanlar,
Ve bunların üzerine, Sade yağ dökerek yiyenler, Şerefine and içerek,temin ederim ki, Siz hayvan beslyerek,cadırda yaşayanlardan, Daha meziyetlisiniz.
Binalarda yaşayanlar da size üstün gelmedi.
Karanlıkları basan gece, Siyah Kurt, Ve yaşına basan, Çatal tırnaklı hayvan adına andiçerek, Üsseyid'lerin, Harem'in hürmetini çiğnememiş, Olduklarını teyit ederim.


Nar ibn Haris

Ibnu'l Mukaffa, kendine ait bir Kuran yazmaya calistigi icin, zindiklarin basi ilan edildi.

Ebu't-Tayyib kendine Kuran geldigini ve Peygamber oldugunu iddia etmistir. 980 yilinda oldurulmustur.

Ebu'l- Ala'l-Muarri'nin de Kuran'a nazire olarak, kendi Kuran'ini yazmasi ve peygamberlik iddiasi nedeniyle 1074 de oldurulmustur.

Horosanli Ebu Muslim'in katibi ve muridi Hasim (778) 2 yil hukum surdu guclendi ve kendi sarayinda sulalesiyle birlikte yakildi.

IV Mehmet zamaninda Izmirli bir Yahudi olan Sabatay Sevi (1666) Mesih oldugu iddiasi ile ortaya cikti, 10 yil boyunca pek cok Museviyi Hiristiyan yapti. SIKISINca Islam'i kabul etti ve hayatini kurtardi.

Zagreb'li bir Hırvat olan Ibrahim Muhammed'in cismi ile gonderildigini ve son peygamber oldugunu iddia etti. Guclendi sayisiz muridi oldu ve 1746 da idam edildi.

Said-i Kurdi (veya Said- Nursi) de kendini bir peygamber olarak nitelemis, kitaplarini Kuran'a es deger gostermistir. Hala muridi olan bu sahtekarin, murid sayisi ve modern Turkiye'ye verdigi zarar bilinmemektedir.

Bunlarin yani sira Abu'l-Huseyn Ahmed ibn Yahya al-Ravendi icin de Peygamberlik iddiasinda bulunuldugu iddia edilse de, al-Ravedi'nin onemli bir dusunur oldugu anlasilmaktadir. Muhammed'e sert sekilde elestirler getirirken sunlari soyluyor;

'Muslumanlar, Peygamberlerinin peygamberligine delil olarak, O'nun getirdigi kitaba kimsenin nazire yapamayacagini soylemis oldugunu gosteriyorlar. Peki onlara denilse ki; Oklides de kendi kitabi gibi bir kitabi hic kimsenin yazamayacagini soylemistir. Peki Oklides boyle demekle peygamber mi oluyor?' Al-Ravendi'nin bir cok kitabi oldugu soylenmekte ve at-Tac adli kitabinda Kuran'a nazire yaptigi aktarilmaktadir. (Bu kitap bugun elde yoktur)